มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1290

“มันน่าทึ่งมาก! นายน้อยเฟนด์ขอบคุณมาก! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่มีโอกาสบุกทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้!”

ระหว่างทางไปภูเขาโกเบ ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลวู๊ด เคนเนธ วู๊ด พูดขอบคุณด้วยความดีใจสุด ๆ

“ฮ่าฮ่า ด้วยความยินดี มันเพียงแค่ต้องใช้เวลาที่คุณจะทะลวงไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พวกเราก็เป็นคนตระกูลวู๊ดเหมือนกัน ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก!”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างไม่แยแส

แนชซึ่งอยู่ข้าง ๆ เฟนด์เป็นกังวล ใบหน้าของเขาหม่นลง “เฟนด์ พ่อได้ยินมาว่าลูกทำให้นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ขุ่นเคือง อีกฝ่ายถึงกับขู่ว่าจะฆ่าลูกในการแข่งขัน ดังนั้นเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น ลูกคุณต้องระวังตัวให้มากและให้ความสนใจกับคู่ต่อสู้อย่างเต็มที่!” แนชพูดกับเฟนด์

เฟนด์พยักหน้าและยิ้ม “พ่อไม่ต้องกังวล ความสามารถในการต่อสู้และระดับพลังยุทธของผมไม่ได้ต่ำขนาดนั้น มันไม่ง่ายหรอกที่เขาจะฆ่าผม อีกอย่าง ผมยังมีอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด จำได้ไหม? ถ้าผมสู้ไม่ไหว ผมจะหนี เขาไม่สามารถตามผมได้ทันหรอก”

แนชรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเฟนด์พูดอย่างนั้นและหัวเราะออกมา “โอ้ ลูกพูดถูก! พ่อเกือบลืมเรื่องอาวุธไปเลย!”

“เราไม่รู้ว่ากฎการแข่งขันจะเป็นยังไง แต่ถ้านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ต้องการต่อสู้กับนายน้อยเฟนด์ในการแข่งขันนี้ มันก็ไม่ง่ายหรอก จริงไหม? เพราะยังไงซะก็ยังมีผู้แข่งขันคนอื่น ๆ อีกมากมายในการแข่งขัน!”

โยลันดา ลาโกริโอผู้ที่ทะลวงจากขั้นต้นไปสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริง อดคิดมากไม่ได้หลังจากพิจารณาสถานการณ์ทั้งหมด

“แต่อย่าลืมว่าครั้งนี้กฎของการแข่งขันถูกกำหนดโดยตระกูลฮันต์ ถ้าพวกเขายืนกรานที่จะต่อสู้เฟนด์ในการแข่งขัน ฉันไม่คิดว่าเราจะสามารถหลีกเลี่ยงสถานกาณ์นั้นได้!”

แนชยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ในอดีต เราไม่จำเป็นต้องระมัดระวังกับตระกูลลาโกริโอ พวกเขาถึงกับคอยช่วยเราในการแข๋งขันด้วยซ้ำ แต่ปีนี้ทุกอย่างต่างออกไป เราไม่เพียงต้องป้องกันตัวจากตระกูลฮันต์เท่านั้น แต่ยังต้องป้องกันตัวจากตระกูลลาโกริโอด้วย ฉันเกรงว่าเราจะเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่หากพวกเขามุ่งเป้ามาที่คนของเรา!”

ในทางกลับกันยูน วู๊ดกลับทำหน้าบูดบึ้งและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า “มันไม่ง่ายเลยสำหรับฉันที่จะก้าวผ่านไปขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพ ฮึ่ม! ครั้งนี้ฉันคิดว่าฉันจะทำผลลัพธ์ให้ดี แต่เมื่อดูจากสถานการณ์แล้ว การแข่งขันครั้งนี้คงเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเรา!”

เบธ วู๊ดที่อยู่ข้าง ๆ หัวเราะเสียงดัง “ยูน อย่าคิดมากน่า โอเค? คุณจะทำให้ผลลัพธ์ดีขึ้นแค่ไหน? หากเราสามารถเอาชนะตระกูลชั้นสองเหล่านั้นได้บ้าง มันก็คงถือว่าโชดดีแล้ว ตระกูลวู๊ดของเราอยู่ในอันดับท้ายสุดของตระกูลลึกลับ ในอดีตพวกเราเคยอยู่อันดับสุดท้าย ดังนั้นฉันคิดว่าปีนี้ก็จะเหมือนเดิมเช่นกัน ส่วนตระกูลลาโกริโอ พวกเขาไม่มีทางเอาชนะเราได้หรอก!”

“พี่เบธ ฉันอิจฉาพี่จริง ๆ! พี่สามารถทะลวงไปสู่ขั้นต้นของระดับเทพแท้จริงได้แล้ว มันคงจะดีมากถ้าฉันก็สามารถทะลวงไปสู่ระดับเทพแท้จริงได้เหมือนกัน!”

ยูลจ้องมองเบธด้วยสีหน้าอิจฉา

“ไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาหรอก เพราะฉันอายุมากกว่าเธอ! อีกไม่นาน เธอก็จะทะลวงไปสู่ระดับเทพแท้จริงได้!”