มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1311

ทันใดนั้นก็เกิดเหตุการณ์น่าตกใจขึ้น

ลาโกริโอที่อยู่ขั้นกลางของระดับกึ่งเทพถูกหมัดของแซลลี่อัดกระเด็นไปอย่างง่ายดายและถูกทุบลงบนพื้นพร้อมกระอักเลือดออกมาเต็มปาก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

“ไม่…ไม่มีทาง! ความแข็งแกร่งนี้… เธออยู่ขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพ!”

เขาหน้าซีดหลังจากกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างดูไม่ได้เลยและเขารู้สึกตกใจมากอยู่ในใจ ความแข็งแกร่งที่แซลลี่มีในตอนนี้ไม่ใช่พลังขั้นกลางของระดับกึ่งเทพอย่างแน่นอน!

“ถูกต้องแล้ว! เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ฉันได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพ! งั้นตอนนี้นายก็ไปลงนรกอย่างสงบได้แล้ว!”

แซลลี่เย้ยหยันอย่างเย็นชา เธอพลิกฝ่ามือ ดาบชั้นดีปรากฏขึ้นในกำมือของเธอ แล้วเธอก็ปรากฏตัวต่อหน้าชายคนนั้นในพริบตาและตวัดดาบออกไป

“อะไรวะเนี่ย!”

ชายอีกสองคนมองหน้ากัน ทั้งคู่ตกใจกลัวจนรองเท้าแตะขาด ขาของพวกเขาอ่อนแรงและล้มลงบนพื้น

ถ้าแซลลี่อยู่ในขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพจริง ๆ งั้นพวกเขาทั้งสองก็คงถูกฆ่าตาย พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะต่อสู้กลับได้

ในตอนแรกพวกเขาคิดว่า ตราบใดที่นายน้อยฟาบิโอยังยืนหยัดได้อยู่สักพัก และรอจนกว่าพวกเขาทั้งสองคนจะจัดการคนที่บาดเจ็บเสร็จ พวกเขาจะสามารถชนะได้ พวกเขาแทบไม่รู้เลยว่าหญิงสาวตระกูลวู๊ดคนใหม่นั้นจะอยู่ขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพแล้ว! นายน้อยฟาบิโอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย!

แซลลี่แทงทะลุหัวใจของคู่ต่อสู้และดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็วจนเลือดกระจาย นายน้อยฟาบิโอ นักสู้ที่อยู่ขั้นกลางของระดับกึ่งเทพก็ล้มลง

“คุณ… คุณวู๊ด? ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถอะนะ? พวกเราไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องขึ้น พวกเราไม่ได้ตั้งใจ! พวกเราทำตามคำสั่งจากนายน้อยฟาบิโอ!”

หนึ่งในสองคนที่เหลือพูดออกมาเสียงดังเมื่อเห็นแซลลี่เดินเข้ามาหาพวกเขา ขาของเขาอ่อนแรงและคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิต

“ฮ่าฮ่า มันเป็นเพราะพลังวิญญาณในตระกูลหลักของตระกูลวู๊ดนั้นหนาแน่นและอุดมสมบูรณ์ บวกกับฉันพยายามฝึกฝนอย่างต่อเนื่องในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมา นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันจึงสามารถทะลวงไปสู่ขั้นสุดท้ายของระดับกึ่งเทพได้เมื่อไม่กี่วันก่อน!”

แซลลี่หัวเราะอย่างเป็นมิตร จากนั้นเธอก็หยิบยารักษาออกมาแล้วส่งให้ไนกินี่

“ขอบคุณมากค่ะ พี่แซลลี่! พี่ดีกับฉันจริงๆ!”

ไนกินี่กลืนยาเม็ดนั้นลงไป มือของเธอยังคงจับแขนของแซลลี่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นคู่พี่น้องที่ดี

“ไปกันเถอะ ถ้าเราไม่ออกไปตอนนี้ กลิ่นเลือดจะดึงดูดสัตว์อสูรมาที่นี่ และหากสัตว์อสูรที่ทรงพลังถูกดึงดูดมาที่นี่ เราตายแน่!”

แซลลี่ยิ้มและพูดต่อ “เราทั้งคู่มาจากตระกูลสาขาของตระกูลวู๊ด แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวู๊ดด้วยเหมือนกัน แน่นอนเราต้องช่วยเหลือกัน!”