มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1313

ออร่าจางๆ เปล่งออกมาจากงูเหลือม เฟนด์สามารถสรุปได้ทันทีว่างูเหลือมตัวนี้เป็นสัตว์อสูรที่มีพลังเทียบเท่ากับคนที่อยู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพเลย

มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจและน่าตกใจมากที่สัตว์อสูรเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นในพื้นที่รอบนอกของป่าแห่งนี้ เพราะยังไงซะ งูเหลือมตัวนี้ก็ถือว่าหายากมาก ความแข็งแกร่งและพลังของมันแข็งแกร่งกว่าผู้ฝึกยุทธทั่วไป แกร่งกว่ามือสมัครเล่นพวกนั้นอีก พูดอีกอย่างก็คือ ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพก็สู้กับสัตว์อสูรดังกล่าวไม่ได้ และแม้แต่ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ขั้นกลางของระดับกึ่งเทพก็อาจจะไม่สามารถฆ่าสัตว์อสูรที่มีพลังอยู่ในขั้นต้นของระดับกึ่งเทพเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เฟนด์ได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้ว สัตว์ร้ายดังกล่าวไม่อยู่ในสายตาของเขาหรอก

เขากำหมัดแน่น และในพริบตา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านบนหัวของงูเหลือม จากนั้นจึงใช้หมัดชกลงไปที่หัวของงูเหลือม

เปรี้ยง!

งูเหลือมขนาดใหญ่และยาว ซึ่งยาวประมาณเจ็ดถึงแปดฟุตเลย เฟนด์ไม่เคยเห็นงูเหลือมยาวขนาดนี้มาก่อน เพราะยังไงซะ เขาก็ไม่เคยเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรและต่อสู้กับมันจริง ๆ เขาเคยแต่ได้ยินมาจากคนอื่น ๆ เท่านั้น

หัวของงูเหลือมถูกทุบลงบนพื้นในวินาทีถัดมา กระแทกกับพื้นอย่างแรง เกิดเป็นหลุมลึกบนพื้น และเมื่อร่างของงูเหลือมตกลงมาบนพื้น ฝุ่นก็ฟุ้งกระจายตลบอบอวล เหมือนมีมลพิษในอากาศ

เลือดไหลทะลักออกมาจากดวงตามหึมาของงูเหลือมเพลิงแดง และหลังจากที่มันกระตุกสองสามครั้ง ในที่สุดลมหายใจและการเคลื่อนไหวของมันก็หยุดลง

“ฮึ่ม แกกล้าดียังไงมาลอบโจมตีฉัน!”

เฟนด์จ้องไปที่งูเหลือมที่ตายแล้วและยิ้มอย่างเย็นชา เขาเดินไปข้างหน้าหญ้าวิญญาณ นั่งยอง ๆ และถอนมันออกมา

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เฟนด์คาดไม่ถึงคือเมื่อเขาลุกขึ้นยืน พลังงานฉีที่แข็งแกร่งและน่ากลัวก็พุ่งตรงมาที่เขาจากทางด้านหลัง

เขาสัมผัสได้ถึงพลังฉี ดังนั้นเขาจึงกระโดดหลบไปด้านข้าง ห่างจากตำแหน่งเดิมประมาณ 5 เมตร

“ว้าว แอบโจมตีจากด้านหลังเหรอ? สำหรับตระกูลชนชั้นหนึ่ง นี่จะไม่ไร้ยางอายเกินไปเหรอ?”

เฟนด์ยิ้มนิด ๆ และจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ฮ่าฮ่า ไอ้นอกคอก นายไม่รู้เหรอว่าโลกนี้มันโหดร้าย? บางคนถึงกับฆ่าพี่น้องของตัวเองเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นและเพื่อประโยชน์จากสมบัติ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการลอบโจมตีจากด้านหลังเลย”

ชายคนนั้นหัวเราะและพูดด้วยอย่างมึน ๆ ว่า “โอ้ ฉันจำนายได้! นายคือนายน้อยของตระกูลวู๊ด เฟนด์ วู๊ดใช่ไหม? ฉันเห็นว่านายมาจากโลกภายนอก คงมีประสบการณ์เรื่องการต่อสู้และการฆ่าน้อยเกินไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนายถึงช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน!”

เฟนด์ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาสามารถเป็นนักรบสูงสุดและก้าวเข้าสู่ระดับพลังยุทธในปัจจุบันได้ ประสบการณ์การต่อสู้ของเขาคงไม่น้อยไปกว่าคนหนุ่มสาวพวกนี้จากตระกูลที่ซ่อนเร้นอยู่หรอก

เพียงแต่เขาไม่คิดเลยว่านายน้อยของตระกูลลึกลับชนชั้นหนึ่งจะฉวยโอกาสตอนที่คู่ต่อสู้ยังไม่พร้อมและลอบโจมตีจากด้านหลัง