มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1357

"ใช่ คุณช่วยชีวิตคุณหนูวีนัสไว้ และคุณก็เป็นคนรักของคุณหนูเฮเลน่าอีกต่างหาก เรามันคนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอก!”

ผู้หญิงอีกคนจ้องมองที่เฟนด์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง น้ำลายไหลออกมาจากมุมปากโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้เห็นอัจฉริยะหญิงทุกคนจากตระกูลคาเบลโลที่สติเตลิดไปมากขึ้นเรื่อย ๆ วีนัสก็ยิ่งรู้สึกพูดไม่ออก เธอจ้องมองพวกเขา “พวกเธอทำอะไรกัน? ทำไมเธอถึงไปรุมล้อมเฟนด์แบบนั้น? อย่าลืมว่าพวกเธอเป็นผู้หญิง รักษากิริยากันหน่อย!”

สาว ๆ ค่อย ๆ ถอยห่างเมื่อเห็นว่าวีนัสกำลังโกรธ แต่พวกเธอก็ยังเหลือบมองไปยังชายรูปงามผู้แข็งแกร่งคนเดิมไม่วางตา

ดาเนียลล่าไม่คิดว่าพวกเขาไม่ค่อยเหมาะกัน แต่หากอัจฉริยะหญิงพวกนี้ชื่นชมเฟนด์ก็หมายความว่าเธอเลือกถูกคนแล้ว แปลว่าเธอน่ะตาถึง

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็รวบรวมของที่ริบมาจากคู้ต่อสู้เสร็จสิ้น โดยมีแผ่นป้ายสีดำรวมยี่สิบกว่าแผ่น แถมยังมีแผ่นสีขาวอีกสองแผ่นด้วย

“ป้ายเยอะน่าดูเลย รีบรับไปสิ อย่าให้ฉันต้องเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองล่ะ!”

วีนัสโบกมือ และแผ่นป้ายเหล่านั้นก็บินไปหาเฟนด์ เธอกลอกตา ใบหน้าที่สวยงามของเธอที่แต่งแต้มด้วยสีหน้าขุ่นเคืองยิ่งดูน่าดึงดูดกว่าเดิม

เฟนด์ยิ้มและรับแผ่นป้ายเอาไว้

“แน่นอนว่าเขาทำได้ ไม่เพียงแต่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ แต่ยังอยู่ในขั้นสูงระดับหนึ่งอีกด้วย!”

ดาเนียลล่าพูดถึงเฟนด์ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ เธอพลิกฝ่ามือและหยิบเม็ดยาระดับพรีเมี่ยมชั้นหนึ่งที่เฟนด์ มอบให้เธอ เธอโบกมันไปมาที่หน้าใบหน้าของพี่สาวอย่างต้องการยุแหย่ “เห็นนี่ไหม? พี่รอง? เฟนด์ ทำสิ่งนี้แล้วก็ยกให้ฉันล่ะ!”

"พระเจ้า มันเป็นยาชั้นยอดระดับหนึ่งจริง ๆ มันจะมีประโยชน์มากสำหรับทุกคนที่อยู่ในระดับเทพแท้จริง ฉันไม่คิดว่าเฟนด์จะสามารถสร้างสิ่งของล้ำค่าและมอบมันให้กับคุณหนูลำดับที่สามอย่างนี้มาก่อนเลย!”

เด็กสาวสองสามคนจากตระกูลคาเบลโลจ้องมองไปที่เม็ดยาด้วยความชื่นชม ไม่น่าแปลกใจที่คุณหนูลำดับที่หนึ่งชอบเขาได้ไม่ยาก และกล้าจูบเขาในที่สาธารณะแบบนั้น ผู้ชายแบบนี้มีแค่หนึ่งในล้าน