มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1371

จากนั้นเทรนตันก็พูดต่อราวกับว่าเห็นการต่อสู้ด้วยตาของเขาเอง “ไม่ต้องสงสัยเลย นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์เกลียดลูกชายของคุณเพราะเรื่องนั้น เป็นไปได้สูงว่าพวกเขาจะสู้กันจนตายหากพวกเขาบังเอิญเจอกันระหว่างการแข่งขัน ในกรณีนี้ลูกชายของคุณน่าสงสัยอย่างมาก!”

“ไร้สาระ!” แนชโกรธมากจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวขณะที่เขาตะคอกอย่างไม่พอใจ “ลูกชายของฉันค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่เขาเพิ่งทะลวงผ่านและบรรลุระดับเทพแท้จริงขั้นกลางไปเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่แล้วเอง แม้ว่านายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์จะไม่ทะลวงข้ามขั้นไป ลูกชายของฉันก็คงเอาชนะเขาไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยลำดับที่สองของตระกูลฮันท์ได้ทะลวงผ่านและบรรลุขั้นสุดท้ายของระดับเทพแท้จริงแล้ว ลูกชายของฉันจะต่อกรกับเขาได้ยังไง?”

แนชกระวนกระวายถึงขีดสุดไม่อาจปล่อยให้เทรนตันกล่าวโทษว่าการตายของไทเรลล์เกี่ยวข้องกับสมาชิกในตระกูลวู๊ด

นายใหญ่ของตระกูลฮันท์ก็โกรธและยืนอยู่นิ่งเงียบอยู่ที่นั่นด้วย เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าแนชกระวนกระวายใจแค่ไหน “พอแล้ว ฉันไม่คิดว่าลูกชายของคุณมีความสามารถพอหรอก ฉันรู้พลังการต่อสู้ของหลานชายของฉันดี และเขาได้ฝึกฝนทักษะการต่อสู้ระดับสองจนถึงสูงสุดแล้ว เมื่อรวมกับความจริงที่อาวุธวิญญาณระดับกลางสามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของเขาได้ มันเป็นไปไม่ได้ที่ลูกชายนอกสมรสของครอบครัวคุณจะฆ่าเขา!”

แนชรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาทำท่าทางเบา ๆ แล้วแสดงความคิดเห็นต่อว่า “นายใหญ่ฮันท์เป็นคนฉลาด เห็นได้ชัดว่าไอ้เฒ่าเทรนตัน ลาโกริโอพยายามยุแยงให้เกิดความบาดหมางและกำจัดเราด้วยมีดที่ยืมมา!”

“ฮ่าฮ่า! แนช วู๊ด ทำไมคุณถึงกระวนกระวายจัง? ฉันแค่สันนิษฐานเพราะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ในป่าในตอนนี้ เราไม่ได้ยินแม้แต่เสียงการต่อสู้ที่นั่น เพราะทุกอย่างถูกตัดขาดออกจากกันด้วยผ้าคลุมสีฟ้านี้ ใครจะรู้ว่าลูกชายของคุณเป็นคนทำจริงหรือเปล่า? คุณกังวลมากเพราะคุณกลัวและรู้สึกผิดเหรอ!” แม้ว่าเทรนตันจะรู้สึกว่าเฟนด์ก็ไม่ได้ทำเช่นกัน แต่เขาก็ไม่อยากพลาดโอกาสอันยอดเยี่ยมที่จะใส่ร้ายเฟนด์

เพราะยังไงซะ เฟนด์จะต้องมีปัญหาแน่ ๆ ถ้าเขาโน้มน้าวทุกคนได้สำเร็จ มีความเป็นไปได้ที่ตระกูลวู๊ดจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ โดยที่เทรนตันไม่ต้องทำอะไรเลย

เควนตินขมวดคิ้วนิด ๆ เมื่อหันไปหาอเล็กซานเดอร์

อเล็กซานเดอร์สึกกระวนกระวายอยู่ภายใน เมื่อพิจารณาว่าเควนตินมีพลังการต่อสู้สูงสุดในบรรดาหัวหน้าตระกูลทั้งหมด แม้แต่ปรมาจารย์หมายเลขหนึ่ง ผู้อาวุโสคนแรกจากตระกูลคาเบลโลก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกกลัวเมื่อพบกับสายตาเย็นชาและเกลียดชังของเควนติน