มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1412

“ไอ้เด็กเหลือขอ! ไอ้เลวนี่มีไหวพริบมากเกินไป!”

คลาวด์มองไปข้างหน้า เขาโกรธมากที่ตัวเองไล่ตามเขาไม่ทันอีกครั้งแล้ว

หัวใจของเขารู้ดีว่าเขาต้องฆ่าเฟนด์ให้เร็วที่สุด มิฉะนั้น ผลของโอสถจะหายไปในไม่ช้า เมื่อเม็ดยาใช้ไม่ได้ผล ฝ่ายที่ต้องถูกฆ่าตายคงเป็นเขา

ฟิ้ว!

ความเร็วของเกมส์ไล่ล่าของทั้งคู่รวดเร็วมาก พวกเขาตัดผ่านอากาศไป

“ฉันสงสัยว่าฤทธิ์โอสถจะอยู่ในร่างกายของเขาได้นานแค่ไหนกัน? กระดาษวิเศษของเจ้าสารเลวนั่น มันควรจะมีเวลาจำกัดด้วยไม่ใช่รึยังไง?”

เฟนด์พึมพำกับตัวเองในขณะที่บินไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง

"ไปลงนรกซะ!"

ในเวลาเพียงไม่นานคลาวด์ก็ตามเขาทันอีกครั้ง เฟนด์ปรากฏตัวขึ้นในระยะการโจมตีของเขาอีกหน ดังนั้นเขาจึงกำหมัดแน่นและพุ่งออกไปทางเฟนด์อีกครั้ง

กรร!

มังกรขนาดใหญ่สองตัวปรากฏขึ้นภายในไม่กี่วินาที พวกมันตรงมาหาเฟนด์ ขณะคำรามด้วยความโกรธ

“มันบ้าอะไรวะ! เขาตามทันอีกแล้ว!”

เม็ดเหงื่อหยดลงบนหน้าผากของเฟนด์ เขาต้องหยุดและหันกลับไปต่อสู้อีกครั้ง

แน่นอนว่าเขาใช้เทคนิคเดียวกับครั้งที่แล้ว เขาร่ายคลื่นประกายดาบทันที และหลบหนีไปด้วยดาบบินออกไปอีกครั้ง

อแต่เฟนด์รู้ดีว่าอีกฝ่ายอยากแค่ยั่วยุให้เขาหยุดหนี ดังนั้นเขาจึงทำเป็นหูทวนลมและหนีต่อไป

แต่ถ้าสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้อยู่ มันคงไม่ดีกับเฟนด์นัก เนื่องจากอีกฝ่ายมีระดับการต่อสู้ที่สูงกว่าเขา หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปพลังฉีของเขาจะถูกใช้ไปมากกว่าอีกฝ่ายอย่างแน่นอน!

"อ๊าก!"

แต่หลังจากบินไปได้ระยะหนึ่ง เฟนด์ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชจากด้านหลัง

เขาหยุดกึกและหันกลับไปเห็นว่าคลาวด์มีสีหน้าเจ็บปวด และพลังฉีในร่างกายของเขากำลังถดถอยไปทีละนิด

“ฮ่าฮ่า! สุดยอด! เยี่ยมเลย!”

จิตใจของเฟนด์เบาขึ้นแล้วในตอนนี้ ฤทธิ์ของโอสถดูเหมือนจะลดลงแล้ว และอีกฝ่ายก็จะต้องทนทุกข์กับปฏิกิริยาของเม็ดยานั่น