มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1423

คำพูดของเฟนด์ทำให้อเล็กซานเดอร์สงบสติอารมณ์และสงบใจลงได้มาก

จริงตามคำพูดของเขา ไม่นานหลังจากนั้น เฮเลน่าและคนอื่น ๆ ก็ทยอยออกมาทีละคน

ในเวลาต่อมา สมาชิกประมาณ 100 ถึง 200 คนของตระกูลคาเบลโล ตระกูลวู๊ด และตระกูลแลงคาสเตอร์ ก็ออกมา

“พ่อได้ยินมาว่า ไทเรล ฮันท์ ตายแล้วเหรอ?” แนชถามเฟนด์หลังจากที่เขามายืนอยู่ตรงหน้า

เฟนด์ยิ้มแล้วพูดว่า “เราค่อยคุยรายละเอียดเรื่องนี้หลังจากที่เรากลับไปกันเถอะ อีกไม่นานบางคนจากตระกูลอื่นอาจจะร้องไห้เพราะความโกรธ”

แนชพยักหน้า การพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ณ สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ความคิดที่ดี คงจะไม่ดีแน่ถ้าคนจากตระกูลอื่นที่อยู่รอบ ๆ มาได้ยินเข้า แม้ว่าพวกเขาจะพูดเบา ๆ ก็ตาม

“ร้องไห้เพราะความโกรธ?” แนชตกตะลึงทั้ง ๆ ที่รู้สึกดีใจเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้

ก่อนหน้านี้พวกเขาสามารถสังเกตเห็นบางอย่างจากโดมบาเรียแสง ผู้คนจากตระกูลฮันท์ดูเหมือนจะตั้งพรรคพวกขึ้นร่วมกับคนจากบางตระกูลและกำลังสังหารอัจฉริยะจากตระกูลอื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายโอกาสที่พวกเขาทำแบบนั้นดูเหมือนจะล้มเหลว

“มันแปลกมาก ทำไมคนที่กลับมาถึงมีคนจากตระกูลเราน้อยนัก?” สมาชิกของตระกูลนอร์แมนเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าคนของพวกเขารอดกลับมาไม่มาก ในขณะที่หลายคนจากตระกูลวู๊ด ตระกูลคาเบลโล และตระกูลอื่น ๆ รอดกลับมา

ทุกคนเริ่มกังวล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อลูกชายทั้งสามคนของหัวหน้าตระกูลไม่ออกมา

“ไม่ต้องพูด!” เควนตินกัดฟันและกำหมัดแน่น

หลังจากนั้นประมาณสิบวินาที คนที่เหลือก็ออกมา ตระกูลวู๊ดเหลือคนอยู่ประมาณ 300 คน ในขณะที่ตระกูลแลงคาสเตอร์และตระกูลคาเบลโลก็เหลือคนอยู่ประมาณ 300 คนเหมือนกัน มีคนตายไปเพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้นเมื่อเทียบกับตระกูลอื่น สถานการณ์ของทั้งสามตระกูลนี้ดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด

แม้แต่ตระกูลแซคคารีกับตระกูลซีเมเนสก็อยู่ในสภาพที่ไม่ดีหรือไม่ร้าย เพราะสมาชิกประมาณ 200 คนรอดกลับมา

"เป็นไปไม่ได้! ทำไม…ทำไมคลาวด์ถึงไม่ออกมา?” นายใหญ่ฮันท์ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่องหลังจากที่บาเรียแสงหายไป ไม่อาจยอมรับความจริงได้ เขารู้ดีเกี่ยวกับความสามารถและพลังในการต่อสู้ของคลาวด์ เขาอาจได้รับการพิจารณาว่าเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่คนรุ่นใหม่ แต่เขากลับไม่ได้ออกมา

แนชอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกกับสิ่งที่เควนตินเคยพูดก่อนหน้านี้ เขาก้าวออกไปและโน้มน้าวอีกฝ่ายว่า “นายท่านฮันท์ เราเสียใจกับการสูญเสียของคุณ แต่ขอให้คุณยอมรับชะตากรรมด้วย ก่อนหน้านี้คุณบอกเองว่ามันเป็นเรื่องปกติ คนหนุ่มสาวจะเติบโตได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาฝ่าอันตรายเป็นครั้งแรกในการต้อสู้!”