มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1432

“เยี่ยมไปเลยค่ะพ่อ! ในที่สุดพ่อก็คิดได้แล้ว เราจะพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของเราอย่างแน่นอน!” ดาเนียลล่าสบตากับเฮเลน่าหลังจากที่ได้ยินคำตัดสินของอเล็กซานเดอร์ ก่อนจะรับของจากเขา เธอจับมือของเฮเลน่าและวิ่งไปที่ที่เฟนด์และคนอื่น ๆ จากไป

อเล็กซานเดอร์ตกตะลึงมองดูร่างงามทั้งสองค่อย ๆ จางหายไปจากสายตาของเขา "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมดาเนียลล่าถึงดูตื่นเต้นกว่าเฮเลน่าอีก?”

วีนัสที่อยู่ข้าง ๆ มีสีหน้าแปลก ๆ ขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “อาจเป็นเพราะดาเนียลล่าขี้เล่นมากกว่าและกำลังคิดว่าจะได้ออกไปเที่ยวเล่น!”

หลายคนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

หลังจากที่พวกเขาเดินทางออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว อเล็กซานเดอร์ก็ถามว่า “เอาล่ะ วีนัส ตอนนี้เราเดินทางออกมาไกลมากแล้ว พ่อมีคำถามจะถามลูก…”

โดยไม่คาดคิด วีนัสก็ขัดจังหวะอเล็กซานเดอร์ก่อนที่เขาจะพูดจบ “พ่อคะ หนูรู้ว่าพ่อต้องการจะถามอะไร แต่รอให้เรากลับบ้านกันก่อนเถอะ”

"ก็ได้" อเล็กซานเดอร์พยักหน้าอย่างอึดอัดใจด้วยรอยยิ้มกระอักกระอ่วนบนใบหน้า

เฟนด์และคนอื่น ๆ เดินทางออกจากภูเขาโกเบอย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้พวกฮันท์สงสัยหรือบอกให้พวกเขารู้ว่าเขามีอาวุธวิญญาณระดับสุดยอดอยู่

“โอ้พระเจ้า…พูดถึง…ก็มาเลย! ดูเหมือนว่าเราจะไม่ควรพูดถึงใครลับหลัง!” ไททัสแสร้งยิ้มออกมาขณะที่พูดว่า “อย่างแรกเลย ที่ฉันมีความคิดแบบนั้นเพราะนายน้อยลำดับที่หนึ่งของตระกูลฮันท์มีความสามารถในการต่อสู้สูงและมีพลังในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง อย่างที่สอง เป็นเพราะคุณเฮเลน่าสวยมากกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ และเป็นคนที่ความสามารถมาก!”

“ฮึ่ม! อย่าคิดว่าฉันจะยกโทษให้คุณเพียงเพราะคุณชมว่าฉันสวยนะ!” เฮเลน่าแกล้งทำเป็นโกรธขณะที่เอามือกอดอก

“อย่างไรก็ตาม คุณหนูทั้งสอง พวกคุณ…”