มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1451

ชายคนนั้นหัวเราะก่อนจะตกลงทำตามข้อตกลง

“โปรดแจ้งหัวหน้าผู้พิทักษ์ว่าฉันต้องการพบเจ้าวิหารของคุณ” ลิลลี่พูดทันที “เพราะเรามีข้อมูลเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด!”

“ระดับเทพสูงสุด!”

พวกลูกศิษย์ตกใจมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น ปกติพวกเขาแค่เคยได้ยินตำนานเรื่องนี้ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมายังไม่มีใครเคยพบเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับมันเลย

พวกเขาไม่คิดว่าลิลลี่จะพูดถึงมัน

“คาร์ลอสฉันคิดว่านายควรพาพวกเขาไปพบผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง หลังจากได้ฟังเรื่องที่พวกเขาพูด ฉันมั่นใจว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งจะพาพวกเขาไปพบเจ้าวิหาร แม้แต่หัวหน้าผู้พิทักษ์ถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขาก็คงจะพาพวกเขาไปพบผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง!”

ชายคนนั้นขมวดคิ้วอย่างจริงจังทันที เขาบอกชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ซึ่งสวมเสื้อคลุมยาวสีเขียว

"ก็ได้ งั้นพวกคุณสองคนตามฉันมา!”

ศิษย์ผู้ชายที่ชื่อคาร์ลอสพยักหน้าและโบกมือให้ลิลลี่กับผู้อาวุโสคนลำดับที่แปด

ทั้งสองสบตากันด้วยความดีใจและตามเขาเข้าไป

หลังจากที่ทั้งสามเหาะออกไปได้ระยะหนึ่ง ลูกศิษย์หญิงคนหนึ่งก็ถามชายคนก่อนหน้านี้ว่า “ศิษย์พี่ดาร์เรน ในตอนนี้ยังไม่เคยมีใครพบเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดได้เลย แม้แต่สี่เผ่าโบราณอย่างพวกเราที่ค้นหาอย่างลับ ๆ ก็ยังไม่พบเบาะแสอะไรเลย พี่คิดว่าเราจะไว้ใจสองคนนั้นได้ไหม?”

ชายที่ชื่อดาร์เรนยิ้มอย่างเย็นชา “พวกเขาน่าจะค่อนข้างไว้ใจได้ ถ้าพวกเขาไม่ได้มาพร้อมกับความจริง พวกเขาก็เตรียมตัวเอาหัวใส่จานได้เลย” เขาพูด “ที่นี่คือวิหารแห่งทวยเทพและราชา พวกเขาไม่อาจมาหลอกเราได้ง่าย ๆ อีกอย่าง พวกเราแต่ละคนก็ได้รับหญ้าวิญญาณชั้นยอดระดับหนึ่งจากพวกเขามาแล้วด้วย พวกเราไม่มีอะไรต้องเสีย!”

“ฮ่า ๆ ศิษย์พี่ดาร์เรนพูดถูก!”

"จริงเหรอ?"

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งยิ้มอย่างเย็นชา “งั้นเรามาลองฟังกันดู ถ้ามันไม่น่าสนใจ ฉันอาจจะฆ่าคนนอกสองคนนี้ก็ได้”

มุมปากของพวกเขากระตุกเล็กน้อยเมื่อลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับที่แปดของตระกูลลาโกริโอได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของวิหารแห่งทวยเทพและราชาคนนี้ช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน

“สวัสดี ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง ฉัน ลิลลี่ ลาโกริโอ เป็นลูกสาวของหัวหน้าตระกูลลาโกริโอ เทรนตัน ลาโกริโอ จากตระกูลลึกลับ จริง ๆ แล้วที่ฉันมาที่นี่วันนี้เพราะมีเรื่องสำคัญ ฉันต้องการพบเจ้าวิหารของคุณ! ดังนั้น…"

ลิลลี่ยกยกมือขึ้นประกบกันในท่าแสดงความเคารพ เธอโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความเคารพ

ชายชราขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดนิด ๆ "คุณพยายามจะพูดว่าอะไร? แม้แต่ฉันก็ยังรับมือกับปัญหาของคุณไม่ได้? มันเป็นเรื่องใหญ่มากถึงขนาดต้องเข้าพบเจ้าวิหารของเราเลยเหรอ? คุณช่างกล้ามากนะ!”