มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1455

“ฮ่า ตกลง!"

ชายวัยกลางคนหัวเราะและลงไปแจ้งผู้อาวุโสคนอื่น ๆ

ลิลลี่มัวแต่คิดเรื่องที่จะได้รับรางวัล แต่เธอไม่รู้เลยว่าคนของวิหารทวยเทพและราชากำลังคุยกันถึงวิธีการส่งคนไปยังสถานที่อันตรายทั้งเจ็ด เพราะยังไงซะ คนพวกนี้คงจะไม่รีบเร่งไปยังสถานที่เจ็ดอันตรายตามเวลาที่ตระกูลชนชั้นหนึ่งทั้งแปดกำหนดไว้

หลังจากที่พวกเขามาถึงตำหนักเทพยดาแล้ว ลิลลี่กับผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็สามารถไปพบเจ้าตำหนักได้โดยไม่มีปัญหาและได้รับรางวัลอย่างที่พวกเขาต้องการ

เจ้าตำหนักของตำหนักเทพยดาใจกว้างกว่าเจ้าวิหารของวิหารทวยเทพและราชากว่าเล็กน้อย พวกเขาให้โอสถมากกว่าสิบเม็ด

ไม่นานพวกเขาก็ออกจากตำหนักเทพยดา

"ไม่ ไม่ เราไม่อาจเรียกร้องรางวัลพวกนี้ได้ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะได้รับมากมายขนาดนี้ แต่นอกจากจะสามารถเพิ่มระดับการบ่มเพาะของเราได้อย่างรวดเร็วแล้ว ตระกูลลาโกริโอก็ยังยากที่จะตามตระกูลวู๊ดได้ทัน!”

ระหว่างทางไปตำหนักนภา จู่ ๆ ลิลลี่ก็คิดอะไรบางอย่างได้จึงขมวดคิ้วออกมา

“คุณหนูใหญ่ ทรัพยากรเหล่านี้จะอยู่กับเราไปอีกนาน แม้เราจะตามตระกูลวู๊ดไม่ทัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้ หากเราเรียกร้องมากกว่านี้ พวกเขาอาจจะไม่เต็มใจต่อรองกับเรา!”

ผู้อาวุโสลำดับที่แปดตอบหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ครั้งนี้เราไม่ควรขอรางวัลนะ!”

“มันเป็นเรื่องยากจริง ๆ!”

หลังจากฟังเหตุผลของผู้อาวุโสลำดับที่แปด ลิลลี่ก็ตระหนักได้ว่ามันมีความเป็นไปได้สูง

อย่างไรก็ตาม หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดต่อว่า “แล้วถ้าอย่างนี้ล่ะ? พวกเขาอาจไม่เห็นด้วยที่จะฆ่าตระกูลวู๊ดทั้งหมด แต่มันก็ไม่น่าเป็นปัญหาสำหรับพวกเขาที่จะหาโอกาสฆ่าแนชหรือเฟนด์ใช่ไหม? และพวกเขาก็ควรจะฆ่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งด้วยอีกคน! ถ้าสามคนนั้นถูกฆ่า ตระกูลวู๊ดคงไม่มีนักสู้ที่เหมาะสมแล้ว!”

ลิลลี่กระโดดขึ้นไปบนพรมบินและกำหมัดแน่น “ถ้าสามคนนั้นตายฉันคงรู้สึกได้แก้แค้น” เธอพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ตระกูลลาโกริโอก็ต่อกรกับตระกูลวู๊ดได้แล้ว นักสู้ที่เหลือคงได้แต่รอความตาย

เพราะไม่มีฮีโร่คอยปกป้องพวกเขา!”