มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1475

ลิลลี่ชี้ออกไป และแม้ว่าในใจจะโกรธเกรี้ยวแต่ก็ยังเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า “ที่รัก พวกเขาอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ? ผู้ชายคนนั้นต้องอายแน่เลย!”

โจเอลยิ้มก่อนที่จะหันไปหาสมาชิกของวิหารแห่งทวยเทพและราชา และพูดว่า “ทุกคนทำตัวตามสบาย มื้อเย็นจะเริ่มในอีกไม่ช้า วันนี้ค่อนข้างวุ่นวาย และผมหวังว่าทุกคนจะยกโทษให้หากเราต้อนรับได้ไม่ทั่วถึง!”

“ฮ่าฮ่า… ไปจัดการธุระของคุณเถอะ เจ้าบ่าวเฒ่า!” แฮร์รี่หัวเราะก่อนจะเดินนำคนของเขาไปด้านข้าง

จากนั้นโจเอลก็นำพวกพ้องเดินไปหาแนช

โจเอลเดินเข้าไปหาแนชแล้วยิ้มให้ “นายท่านวู๊ด เราสองคนไม่ได้เจอกันมาเจ็ดหรือแปดปีได้แล้วใช่ไหม?”

“เป็นเช่นนั้น เจ้าตำหนักโจเอล ยินดีด้วยนะครับ!" แนชยิ้มอย่างเคอะเขินในขณะที่เขาแสดงความเคารพด้วยมือของเขา

คนรอบข้างค่อย ๆ หันมาทางพวกเขาทีละคน จากนั้นบรรยากาศก็ค่อนข้างอึมครึมขึ้น

"จริงหรือ?" โจเอลดึงลิลลี่เข้ามาใกล้เขาและกอดเข้าที่เอวของเธอต่อหน้าแนชก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าสาวสวยคนนี้เคยเป็นภรรยาคนแรกของคุณมาก่อน เฮ้อ! ทำไมคุณไม่รู้วิธีถนอมบุปผางามอย่างเธอ? ฮ่า ๆ…! ในเมื่อคุณไม่รู้วิธีรักหยกถนอมบุปผา อย่างนั้นผมจะทำแทนคุณตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!”

เฟนด์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ชะงักงันกับพฤติกรรมของชายชรา เขาถือดีเข้ามายั่วยุพ่อของเขาด้วยวาจาที่ทำให้เฟนด์โกรธ

แต่เขาเป็นเพียงผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูลเท่านั้น และเขารู้ว่าเขาไม่อาจโต้ตอบอะไรได้ ทั้งหมดที่เฟนด์สามารถทำได้เพียงจับตามองไปที่พ่อของเขาเท่านั้น

“ค่ะ ค่ะ ค่ะ… ไม่ต้องห่วง ครั้งหน้าฉันจะจำให้ขึ้นใจและจะไม่พูดอะไรตรง ๆ ออกไปเด็ดขาด!” ลิลลี่ตอบรับทันทีแม้ว่าจะพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ก็ตาม

“อย่างไรเสียนายท่านวู๊ดก็มาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับเราใช่ไหม?” โจเอลมองแนชอีกครั้งในทันที เขาจ้องแนชราวกับต้องการประกาศว่าลิลลี่เป็นผู้หญิงของเขาแล้ว และเขาได้พิชิตใจเธอแล้ว

"แน่นอน!" แนชยิ้ม “ผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับลิลลี่อีก วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนก็เท่านั้น!”

“เนื่องจากคุณมาที่นี่เพื่อแสดงความยินดีกับเรา ผมจึงอยากฟังคำอวยพรจากคุณ!” โจเอลพูดด้วยรอยยิ้ม