มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1497

“ที่สำคัญกว่านั้น ถ้าชายสามคนจากตระกูลวู๊ดเห็นศพของพวกเขา พวกนั้นคงจะเดาออกว่าผมส่งคนไปซุ่มโจมตีพวกมัน หากเป็นเช่นนั้น ต่อจากนี้ไปพวกมันจะระวังตัวแจอย่างแน่นอน!”

ชายชรากล่าวเสริมหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

"เอาล่ะ วันนี้ทุกคนคงเหนื่อยกันมามากแล้ว แยกย้ายกันไปพักผ่อนก่อน!”

โจเอลโบกมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนลงไป

“เฮ้อ การสูญเสียครั้งนี้มันมากเกินไป ด้วยเหตุนี้เราคงจะไม่อาจเชิดหน้าชูคอสู้กับอีกสามเผ่าโบราณที่เหลือได้!”

หลังจากที่คนออกไปหมดแล้วโจเอลก็ถอนหายใจออกมา เขามองไปที่ลิลลี่และความเสียใจผุดขึ้นในหัวใจของเขา เธอเป็นคนสวย แต่น่าเสียดายที่ตำหนักของเขาต้องสูญเสียครั้งใหญ่เพราะเธอ

ในที่สุดโจเอลก็นั่งลงข้าง ๆ “ขอบคุณพระเจ้าที่ยังมีคนในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงในตำหนักของเราอีกหลายคน” เขากล่าว “ในช่วงหลังมานี้พวกเขาฝึกยุทธอย่างหนัก หากมีสักหนึ่งหรือสองคนสามารถบรรลุไปอีกขั้นได้ก็คงจะดี”

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันเวลาล่วงเลยผ่านไป

แปดวันก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางไปเยี่ยมตระกูลคาเบลโล จู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งรีบวิ่งไปยืนหัวเราะอยู่กลางอากาศ “ฮ่าฮ่า นี่มันดีจริง ๆ ผมทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดผมก็บรรลุไปอีกขั้นได้สำเร็จ!”

พ่อบ้านไททัสยังหัวเราะ แม้ว่าข่าวที่ว่าเฟนด์ฆ่านักสู้ในระดับเทพแท้จริงไปหกคนด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ถูกแพร่งพรายออกไป แต่สมาชิกระดับสูงของตระกูลวู๊ด และผู้อาวุโสทุกคนก็รู้เรื่องนี้ สิ่งนี้ทำให้ผู้อาวุโสของตระกูลวู๊ดมีความมั่นใจ พวกเขารู้สึกว่าตระกูลวู๊ดนั้นแข็งแกร่งพอ ๆ กับสี่ชนเผ่าโบราณแล้วในตอนนี้

หากพวกเขาไม่รวมถึงเรื่องจำนวน ด้วยความจริงที่ว่าพวกเขามีนักสู้ในระดับเทพแท้จริงน้อยกว่า และสายเลือดของพวกเขาก็ไม่ได้ย้อนไปได้เก่าแก่อะไรนัก พวกเขาก็อาจจะต่อสู้กับสี่เผ่าโบราณได้

“ฮ่าฮ่า นี่มันดีเหลือเกิน ผมบรรลุมันได้ ผมผ่านมันมาได้แล้ว!”

ไม่มีใครคาดว่าจะมีชายชราอีกคนวิ่งร้องไห้ออกมาจากบ้านในขณะนี้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหาเทพ แห่ง สงคราม