มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1504

“โอ้ เธอตั้งใจฝึกอย่างหนักมากเพราะหมอนั่น ต้องยอมรับเลยว่าพลังแห่งรักนั้นน่าทึ่งมาก!”

เฮเลน่ามองไปที่ดาเนียลล่าและอดไม่ได้ที่จะแซวเธอว่า “จริงสิ วันพรุ่งนี้คนที่เธอชอบอาจจะมาถึงแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกยังไง? ประหม่าไหม? หรือตื่นเต้น?"

ดาเนียลล่าเขินอายมากขึ้นเมื่อพี่สาวหยอกเย้าเธอแบบนั้น เธอหรี่ตาลงและก้มศีรษะ "แน่นอนฉันจะทั้งตื่นเต้นและประหม่าในเวลาเดียวกันไม่ได้เหรอ? ฉันสงสัยว่าเขาจะดีใจไหมที่เห็นว่าฉันประสบความสำเร็จอย่างนี้!”

“หึ.. เธอมีความสัมพันธ์กับแม้จะยังเก็บมันไว้เป็นความลับก็เถอะ แต่แน่นอนว่าเขาจะต้องดีใจที่เธอประสบความสำเร็จ!”

เฮเลน่ายิ้ม เธอชื่นชมอยู่ในใจ เธอดีใจแทนน้องสาวคนที่สามของเธอที่สามารถหาผู้ชายที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้ได้ ทว่าเธอไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกอิจฉาทำให้หัวใจเธอบิดเร่าเช่นนี้

“ความสัมพันธ์อะไร? พี่ต่างหากที่มีความสัมพันธ์กับเขา ทุกคนยอมรับพี่แล้วด้วยซ้ำ! ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่เราจะสามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราได้?”

ดาเนียลล่าเม้มปาก นั่งลงใต้ศาลาหิน “พี่เซเลน่าค่อนข้างดีกับฉัน และเฟนด์ก็บอกฉันว่าเซเลน่ายอมรับฉันแล้ว ฉันมีความสุขเพราะเรื่องนั้น แต่ตอนนี้ฉันกังวลว่าฉันจะจัดการเรื่องนี้กับไคลี่ได้ยังไง?”

“ไคลี่? ไคลี่ไม่ชอบเธอเหรอ? เด็กคนนั้นเสียใจที่เห็นเธอจากมา มันไม่น่าจะมีปัญหาหรอก!”

หลังจากที่เฮเลน่าคิดบางอย่างแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ใช่แล้ว ตั้งแต่เธอกลับมา เธอก็ฝึกซ้อมมาตลอดจนถึงเมื่อวาน แน่ใจนะว่าไม่ได้ลืมอะไร?”

ดาเนียลล่ามองดูและสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง "พระเจ้า เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับสิบคนแล้ว พี่ใหญ่ พี่ขโมยมันมาให้ฉันเหรอ ขอบคุณนะ! แต่คงจะมีคนรู้แน่นอนเพราะพี่เอามันมาตั้งเยอะ แล้วถ้าพ่อรู้ล่ะ?”

ดาเนียลล่าตื่นเต้นมาก หลังจากที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็กล่าวเสริมว่า “โอ้ ใช่แล้ว ถ้าพ่อรู้ก็บอกว่าเป็นฉัน ขอบคุณพี่ใหญ่ ฉันรักพี่มาก!"

ขณะที่เธอพูด ดาเนียลล่าเก็บขวดนั้นไว้กับตัว จากนั้นเธอก็กอดเฮเลน่าและกระโดดอย่างร่าเริง

“อย่า อย่า! ฉันไม่ได้ให้สิ่งนี้กับเธอ พ่อต่างหาก!”