มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1512

“เจ้าหนุ่ม อย่ากล่าวหาเราโดยไม่มีหลักฐาน!”

ผู้อาวุโสจากตำหนักนภาก้าวออกมาปกป้องเสียงดังในทันที “เรารู้ว่ามีสัตว์อสูรที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏตัวขึ้นในป่าแห่งนั้น เราจึงส่งคนของเราไปฆ่ามัน เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์อสูรเข้ามาในหมู่บ้านหรือเมืองใกล้เคียงและทำร้ายผู้บริสุทธิ์ที่นั่น! แต่เราไม่ได้คาดหวังว่าสัตว์อสูรจะทรงพลังและมีกรงเล็บที่แหลมคมมากเช่นนั้น! มันฆ่าผู้อาวุโสทั้งหกของตำหนักนภา!”

"เป็นไปไม่ได้! มีสัตว์อสูรที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในป่าแห่งนั้นด้วยหรือ?”

“พระเจ้า! ผู้อาวุโสทั้งหก! ผู้ที่สามารถเป็นผู้อาวุโสของตำหนักนภาได้จะต้องบรรลุผ่านไปสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง! ทั้งที่มีความแข็งแกร่งและความกล้าหาญในการต่อสู้เช่นนั้น พวกเขากลับถูกฆ่าโดยสัตว์อสูร?”

หลายคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำนี้ พวกเขาตกใจกับข่าวนี้

“สัตว์อสูร?”

เฟนด์และแนชสบตากันและสีหน้าของพวกเขาก็แปลกไป ตำหนักนภาไม่เชื่อว่าผู้อาวุโสของพวกเขาถูกฆ่าโดยคนทั้งสามจากตระกูลวู๊ด และพวกเขาคิดว่าผู้อาวุโสทั้งหกได้พบกับสัตว์อสูรที่ทรงพลังและถูกมันฆ่า!

แต่เหตุผลของพวกเขาก็ไม่ผิดไปเสียทีเดียว ท้ายที่สุดเฟนด์ก็กลายร่างเป็นมังกรเขียว เขาใช้กรงเล็บอันแหลมคมของเขาเพื่อจับและบดขยี้ผู้อาวุโสเหล่านั้น และบางคนก็ถูกบดจนแหลกเหลว เมื่อมองไปที่บาดแผลของศพ มันก็สมเหตุสมผลและมีเหตุผลสำหรับตำหนักนภาที่จะคิดว่ามันเป็นฝีมือของสัตว์อสูรที่ทรงพลังบางชนิด!

ตามที่คาดไว้ ทันใดนั้นผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งของตำหนักนภาก้าวไปข้างหน้าและตะโกนว่า “ฮึ่ม! คุณเพิ่งผ่านที่เกิดเหตุและพบศพของผู้อาวุโส คุณกล้ากล่าวหาเราจากเรื่องนั้นได้อย่างไร? คุณใส่ร้ายตำหนักนภา!”

“แนช วู๊ด ลูกชายของคุณไม่ให้เกียรติเรา เขาไม่ได้เห็นตำหนักนภาอยู่ในสายตาของเขาเลย! ยังไม่รวมว่าว่าเขาทำให้ภรรยาคนที่เก้าของผมต้องขายหน้า เขากล้าใส่ร้ายตระกูลของเราอีกต่างหาก!” โจเอลโกรธมาก “วันนี้ผมจะสอนบทเรียนที่ดีให้กับคุณและลูกชายของคุณ!”

เมื่อเห็นว่าฝูงชนส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเชื่อคำพูดของเขา โจเอลก็มีความสุขอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็ก้าวไปหาแนช ก่อนเปล่งรัศมีอันทรงพลังออกมากดดันเขา

ความรู้สึกอันน่าสะพรึงกลัวของการกดขี่เกิดขึ้นที่แนชขณะที่โจเอลปล่อยรัศมีครอบงำเขา

“ช่างเป็นความตึงเครียดอย่างยิ่ง! เขาเป็นมือฉมังในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง แม้ว่าระดับพลังยุทธของพวกเขาจะหยุดอยู่ที่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง แต่ในแง่ของแผ่รัศมีความตึงเครียดและกดดัน พวกเขาเก่งในเรื่องนั้นอย่างแท้จริง รัศมีอันทรงพลังของพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ!”

ตู้ม!

เมื่อโจเอลพูดประโยคสุดท้ายจบ กำปั้นขนาดใหญ่ทั้งสองก็ปะทะกัน และเสียงการปะทะก็ดังสนั่นหวั่นไหว คลื่นพลังฉีที่ปล่อยออกมาจากการระเบิดทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

ครืน

สิ่งที่เกิดขึ้นในวินาทีต่อมาทำให้ทุกคนตกตะลึงเฟนด์ยืนอย่างมั่นคงในขณะที่โจเอลถูกกำปั้นของเฟนด์ผลักให้ปลิวไป

“ไม่มีทาง!”

เกือบทุกคนร้องด้วยความตกใจ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างพอ ๆ กับไข่ห่าน และกรามของพวกเขาก็ถูกทิ้งตามแรงโน้มถ่วง ผลการต่อสู้ต่อหน้าพวกเขานั้นเหนือความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง