มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1548

กรร!

เสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวดังสะท้อนไปด้วย เสียงคำรามดังกว่าปกติและการต่อสู้ก็แสนรุนแรง ในครั้งนี้มีผู้ล้มตายไปมากกว่าหนึ่งพันคน และบาดเจ็บสาหัสอีกหลายพันคน

“บัดซบเอ๊ย! ครั้งนี้การสูญเสียของเราหนักหนาเกินไป ทุกคนอ่อนล้าเกินกว่าจะต่อสู้ในสมรภูมิที่รุนแรงเช่นนี้ได้อีก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคนที่ได้รับบาดเจ็บมาตั้งแต่การต่อสู้ครั้งก่อนยังไม่มีเวลาแม้แต่จะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บด้วยซ้ำ อีกอย่างสัตว์อสูรฝูงนี้ยังแข็งแกร่งและทรงพลังเป็นอย่างมาก! เราเสียกำลังพลไปไม่น้อยเลย!”

มีบางคนที่เพียงแค่มองลงไปที่ซากศพบนพื้นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา หากพวกเขามีเวลาพักผ่อนสักนิด จำนวนผู้บาดเจ็บและผู้ที่บาดเจ็บสาหัสจะไม่มากเช่นนี้แน่

“ทุกคน หนีเร็ว! สัตว์อสูรฝูงนี้น่าจะถูกเสียงของการต่อสู้ครั้งก่อนและกลิ่นคาวเลือดดึงดูดมา เราควรออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้และหาที่พักเสีย คนที่ได้รับบาดเจ็บควรใช้โอสถในการรักษาและเข้าฌานเพื่อให้หายจากอาการบาดเจ็บโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น เราคงต้องเผชิญกับฝูงสัตว์อสูรไม่หยุดหย่อน และความสูญเสียของเราจะยิ่งมากไปกว่านี้!”

เฟนด์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พักหนึ่งแล้วจึงประกาศต่อฝูงชน

ในไม่ช้าเฟนด์และพรรคพวกก็หนีออกจากที่เกิดเหตุ แน่นอน ไม่นานหลังจากที่เฟนด์และพรรคพวกออกไป สัตว์อสูรอีกฝูงหนึ่งก็มาถึงและเริ่มแทะซากศพบนพื้น

เฟนด์และพันธมิตรพบยอดเขาที่หนึ่ง พวกเขาจึงพักเพียงครู่เดียวก่อนจะเดินทางต่อ

เวลาผ่านไปอีกสองวัน เฟนด์และเหล่าพันธมิตรต้องสูญเสียคนไปมากกว่าหนึ่งหมื่นคน ราคาที่พวกเขาจ่ายสำหรับการสำรวจป่าแห่งนี้สูงขึ้นเรื่อย ๆ

“นายน้อยเฟนด์ดูสิ! ดูนั่น!”

ที่ด้านล่างของหน้าผา ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่กำลังได้รับความสนใจจากทุกคน

ต้นไม้โบราณต้นนี้สูงและดูดกกว่าต้นไม้ที่พวกเขาเห็นในป่าผืนนี้หลายเท่า ต้นไม้ต้นนี้สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล กิ่งก้านของมันหนาแน่นและมีใบที่เขียวชอุ่ม ตรงกลางของต้นไม้โบราณมีหินรูปวงรีสีทอง มันดูเหมือนไข่ขนาดใหญ่ที่มีลวดลายลึกลับอยู่บนนั้น

“หินก้อนนั้น!"

หินก้อนนี้น่าจะทำให้เขาทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้ การทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดนั้นล่อลวงเขามากเสียจนเขาไม่สามารถสนใจสิ่งอื่นใดได้อีก

ทว่าเขาก็ไม่ลืมสิ่งที่เฟนด์ทำเพื่อทุกคน ที่ช่วยให้พวกเขาก้าวผ่านการปะทะหลายต่อครั้งหลายครั้งและช่วยให้พวกเขารอดจากสถานการณ์อันตรายมาได้ “ไม่ต้องห่วงหรอกนายน้อยเฟนด์ เรามาถึงจุดนี้ได้ ก็เพราะคุณ! เราขอขอบคุณสำหรับแผนการของคุณในเรื่องนี้ ไม่ต้องห่วง หากมีวิชายุทธลับในสิ่งนั้น ผมจะแบ่งปันให้ทุกคนเหมือนที่เราตกลงกันก่อนเข้าป่าแห่งนี้อย่างแน่นอน ! และการที่จะทะลวงผ่านไปสู่ระดับเทพสูงสุดได้นั้น มันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถและทักษะของแต่ละคน!”

“คุณคิดจะครอบครองมันไว้เองเรอะ? ฮึ่ม!"

บุรุษที่อยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงคนหนึ่งพุ่งเข้าหาผู้อาวุโสคนนั้นทันที ก่อนจะตีเขาที่หลัง ทำให้ผู้อาวุโสล้มลงพร้อมกับเลือดที่กระอั่กออกจากปากของผู้อาวุโสคนนั้น

"แก…"

ผู้อาวุโสคนดังกล่าวโกรธมาก เขาจ้องมองไปยังชายอีกคนด้วยความอาฆาตพยาบาทและความเกลียดชังที่เด่นชัดบนใบหน้า จากนั้นชายวัยกลางคนก็เริ่มถากถาง “แหม ท่านผู้อาวุโส คุณลืมสิ่งที่เราตกลงกันไปแล้วหรือ? ตามข้อตกลง คนที่เห็นมันเป็นคนแรกจะได้รับมันไว้ในครอบครอง และคนที่ได้มันไปจะเก็บมันไว้ในแหวนยุทธของเขาหรือเธอ และเราจะออกจากป่าไปด้วยกัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งร้าย "ฮึ! ผมไม่สนใจหรอก หินวิเศษนี้อย่างไรก็ต้องเป็นของผมอย่างแน่นอน!” เขาตวาด