มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1552

“ทุกคน อยู่รวมกันไว้ อย่าได้ตกใจ! มีคนที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!”

เฟนด์แจ้งข่าวออกไปเสียงดัง เมื่อเขาสังเกตเห็นว่ามีบางคนกำลังตื่นตระหนก

หลังจากได้ยินเฟนด์พูดเช่นนั้น เหล่าพันธมิตรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพวกเขาก็เริ่มรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

การต่อสู้ดำเนินไประยะหนึ่งและจำนวนผู้เสียชีวิตก็เพิ่มเป็นสองสามพันคน ในขณะที่อีกฝ่ายเสียชีวิตไปหลายพันคน

หลังจากต่อสู้กับเฟนด์และพรรคพวกไปหลายนาที เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ตระหนักถึงปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มของเขาได้ แม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากกว่าอีกฝ่าย แต่เฟนด์และพวกพ้องของเขาก็มีนักสู้ในขั้นสูงและขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงมากกว่า!

คนของเขาส่วนใหญ่อยู่ในระดับกึ่งเทพเท่านั้น

จากนั้นเขาก็โบกมือ ชี้นำให้คนของเขาหยุดการโจมตี และปิดล้อมเฟนด์กับพวกพ้องเอาไว้

“พวกคุณจากแผ่นดินใหญ่ เหตุใดถึงกล้าบุกรุกเข้ามาในดินแดนท้องทะเลของเรา?! ที่แย่ไปกว่านั้นคือ การล่วงเข้ามาในเกาะวายุมืดเช่นนี้! พวกคุณอยากตายหรือ? สมบัติหรือหินอะไรก็ตามที่พวกคุณหามาได้ จงมอบมันมาให้เรา!”

ผู้อาวุโสของวิหารใหญ่โตจากเกาะวายุมืดก้าวออกมาชี้ไปที่เฟนด์และคนอื่น ๆ ด้วยดาบชั้นดีในมือ น้ำเสียงของเขาทั้งเย่อหยิ่งและก้าวร้าว

"ใช่! พวกแกเหลือกำลังพลเพียง 180,000 คน แต่เรามีกันเกือบ 300,000 คน! คุณจะสู้กับเราได้ยังไงกัน? เพราะอย่างนั้น มอบสมบัติพวกนั้นมา แล้วเราอาจจะปล่อยพวกแกไป! ไม่อย่างนั้น เรายินดีที่จะทำให้พวกแกหลั่งเลือดและฆ่าผู้บุกรุกอย่างพวกแกทุกคน!”

ผู้อาวุโสฮาร์ทแมนหัวเราะอย่างชั่วร้าย

ในทางกลับกัน เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจคนป่าเถื่อนจากแผ่นดินใหญ่เหล่านี้เลยสักนิด เมื่อครู่ที่ผ่านมาพวกเขาพยายามที่จะแย่งหินกันอย่างสุดฤทธิ์ แต่สุดท้ายกลับยังร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับพวกเขา แถมคนป่าเถื่อนเหล่านี้บังกล้าที่จะจ้องมองพวกเขาด้วยความอาฆาตทั้งที่พวกเขาเป็นฝ่ายบุกรุกเกาะแท้ ๆ! นี่มันตรรกะอะไร?

"ใช่! เราจะสู้หลังชนฝา! อย่าประเมินเราต่ำไปล่ะ! คุณไม่มีทางจะเอาชนะพวกเราได้ง่าย ๆ หรอก!”

ดาเนียลล่าและคนอื่น ๆ ตะโกนเซ็งแซ่ด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดและแข็งกร้าว

หากพวกเขาสามารถทำให้อีกฝ่ายยอมหลีกทางให้ มันก็ย่อมเป็นความคิดที่ดีกว่า เพราะพวกเขาจะไม่ต้องสูญเสียคนของพวกเขาไปโดยไม่จำเป็น

“หืม? ปล่อยพวกแกไปงั้นรึ? แน่นอน!"

เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ หัวเราะออกมา “แต่แกต้องมอบสิ่งของนั้นให้เราก่อน ไม่อย่างนั้นเราจะไม่มีวันปล่อยพวกแกไป เราคงต้องฉวยมันมาจากแก!”