มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1562

“นั่นก็จริง ผ่านไปหลายวันแล้ว ผมสงสัยว่าพวกเขาพบอะไรไหม ดูเหมือนว่าพวกเราควรหาเวลาไปเยี่ยมวิหารเทพยดาและราชากันสักครั้งแล้ว!”

เฟนด์ คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และเอ่ยว่า “กองกำลังนั้นในอาณาเขตทะเล ผมคิดว่าที่มันเรียกกันว่าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นั้นน่ะ? ชื่อของวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และ วิหารทวยเทพและราชาดูเหมือนน่าจะเกี่ยวข้องกัน มีความเชื่อมโยงระหว่างกองกําลังทั้งสองนี้ไหมนะ?”

"ฉันรู้!"

เขาไม่คิดว่าผู้อาวุโสลำดับแรกจะพูดขึ้นมาในทันทีว่า “เมื่อตอนที่พวกเขายังหนุ่ม ฉันคาดว่าพวกเขาเป็นศิษย์ร่วมสำนักของอาจารย์คนเดียวกัน พวกเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนเดียวกัน และผู้หญิงคนนั้นไม่ทำความรู้สึกของเธอให้ชัดเจนระหว่างคนทั้งสอง ตอนแรกผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเจ้าวิหารทวยเทพและราชา แต่ต่อมาฉันคาดว่าเธอถูกจับได้ขณะอยู่บนเตียงกับเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเจ้าวิหารทวยเทพและราชาจึงฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ และศิษย์ทั้งสองจึงได้กลายเป็นศัตรูกันตั้งแต่นั้นมา!”

ถึงตรงนี้ เคนเนธหยุดไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยต่อไปว่า “และระหว่างทั้งสองคน เจ้าวิหารแห่งราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์เลือกที่จะออกจากแผ่นดินใหญ่ลงไปในมหาสมุทร ดังนั้นเจ้าแห่งวิหารทวยเทพและราชาจึงเป็นศิษย์ร่วมสำนักของเจ้าแห่งวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์คนปัจจุบัน!”

“ทั้งสองคนเรียนรู้ฝึกฝนภายใต้สำนักอาจารย์คนเดียวกันจริงหรือ? มันจะไม่สร้างปัญหาเหรอถ้ากองกําลังทั้งสองตัดสินใจเป็นพันธมิตร? ถึงตอนนั้นใครจะสามารถต่อต้านพวกเขาได้?”

สีหน้าของเวสตันมืดหม่นขึ้นหลังจากเขาได้ยินเช่นนี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงกังวล

“เฮ้ ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้หรอก ถึงพวกเขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมาหลายปีแล้วและก็ไม่ได้มองกันและกันว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจอีกต่อไป และความเกลียดชังระหว่างพวกเขาก็ลดลงแล้ว แต่ผมก็ยังเชื่อว่าพวกเขาจะไม่ร่วมมือกัน เจ้าวิหารแห่งทวยเทพและราชามีบุคลิกลักษณะนิสัยใจคอค่อนข้างดี ส่วนเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าผมจะไม่ได้คุ้นเคยกับเขา แต่ผมไม่คิดว่าเขาเป็นคนดี ที่สุดแล้วเขาก็ได้ล่อลวงแฟนสาวของศิษย์ร่วมสำนักของเขาเอง!”

เคนเนธหัวเราะเบา ๆ และพูด

“ดูเหมือนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม พวกเขาก็จะไม่ร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน ถ้าเช่นนั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องกลัว!”

เฟนด์ยิ้มขมขื่นพูดด้วยอารมณ์สะเทือนใจ “ใครจะรู้ว่า หัวหน้ากองทัพที่ทรงพลังนี้ จริง ๆ แล้วทั้งสองเป็นอดีตศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน”

"ฮิฮิ!"

ไคลี่ หัวเราะคิกคักเมื่อเธอได้ยิน “คุณพ่อคะ ถ้าพ่อกลับมาเร็วกว่านี้สองวัน หนูก็จะยังเป็นผู้ฝึกยุทธระดับแปด แต่ว่าหนูบรรลุสู่ระดับเก้าแล้วเมื่อวานนี้ค่ะ! และแม่ก็บรรลุระดับปรมาจารย์ขั้นเก้าแล้ว อย่าบอกแม่นะคะว่าหนูบอกพ่อแล้ว แม่อยากจะให้พ่อประหลาดใจค่ะ!”

"ยัยตัวแสบ!"

เฟนด์ ได้ยินก็แตะหัวลูกสาวของเขาเบา ๆ “ไม่ทันไร ลูกก็อายุเจ็ดขวบแล้ว เวลาผ่านไปเร็วมากเลย!”

“โอ้ ใช่ค่ะ แม่บอกว่าเธอต้องการบรรลุถึงระดับกึ่งเทพอย่างรวดเร็ว หากคุณแม่ทําได้ เธอก็จะเหาะได้และสามารถติดตามคุณพ่อไปได้ทุกหนแห่งที่คุณพ่อไป และคุณแม่ก็จะสามารถปกป้องตัวเองได้อีกด้วยค่ะ!”