อีวอนน์ตั้งตัวไม่ทัน กลอกตาใส่ทันย่า “พี่กล้าดียังไงที่มาวิจารณ์ฉันในเมื่อพี่เคยทําแบบเดียวกันมาก่อน? มันจะดีมากถ้าพี่กล้าหาญเหมือนชารอน ถึงเธอจะล้มเหลว แต่อย่างน้อยเธอก็สารภาพ ถูกไหม?”
ทันย่าตอบยิ้ม ๆ ว่า “ถูกต้อง อย่างน้อยเธอก็มีเพิ่มขึ้นอีกอย่างที่ควรค่าให้เขาจดจำได้ ใครจะคิดว่าเฟนด์เป็นนักรบสูงสุด และมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งแบบนั้น? ไม่มีข่าวหรือข่าวลือเกี่ยวกับเขาในช่วงหลายเดือนมานี้ หรือว่าเขาอาจจะยังอยู่ในความสันโดษ อีกแล้ว”
ในขณะนี้ อีวอนน์เห็นชารอนเดินไปกับผู้ชายคนหนึ่งบนถนนด้านนอก และดูเหมือนเธอจะมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ “ทันย่า ดูตรงนั้นสิ ผู้หญิงคนนั้น ชารอนใช่ไหม? ทําไมเธอถึงอยู่กับผู้ชาย?”
“เฮ้ ทําไมหุ่นของผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ จัง?” ทันย่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะที่เธอมองชายคนนั้น
ไม่รอช้า ทั้งสองคนมองกันไปมาแล้วอุทานขึ้นพร้อมกันว่า “เฟนด์!”
“โอ้ พระเจ้า เขานั่นเอง! ทําไมเขาถึงกลับมา?” ทันย่าลุกขึ้นยืนทันทีและเดินไปที่ทางเข้าร้านกาแฟ
“ทันย่า มันจะน่าเกลียดไหมที่เราจะบุกดุ่ย ๆ ไปเลยแบบนี้? เราจะไปขัดจังหวะพวกเขาหรือเปล่า?” อีวอนน์รู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายในใจ ขณะเธอตามหลังทันย่าไปอย่างว่าง่าย
“เธอกลัวอะไรล่ะ? เราเป็นเพื่อนรักกับชารอน แล้วทําไมเราต้องอายด้วย?” ทันย่าปรารถนาที่จะได้พบกับเฟนด์อีกครั้งหลังไม่เจอกันนาน และเธอไม่ต้องการที่จะสูญเสียโอกาสดังกล่าวหลังจากได้เห็นเขาอีกครั้ง
“จริงเหรอ? คุณยังจำได้ว่าควรมาเยี่ยมเราใช่ไหม?” ทันย่าทำทีเป็นสงสัยแต่ภายในรู้สึกสั่นคลอน แม้ว่าชายคนนี้จะคิดกับเธอแค่เพื่อน แต่ก็ดีแล้วที่เขายังจำเธอได้ไม่ลืม
“แน่นอน ผมมีบางอย่างที่ผมอยากจะมอบให้ทุกคนด้วยนะ!” เฟนด์ยิ้ม “พอดีว่าผมมีของล้ำค่าเพียงพอจะมอบให้คนสองสามคน ผมเลยคิดถึงพวกคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมกลับมา ผมได้เตรียมมาให้กับพวกคุณ”
“จริงเหรอ? ดีจังเลยที่คุณยังจําเรา เพื่อนเก่าของคุณได้!” อีวอนน์พูดกลอกตา “มันดึกแล้วล่ะ ทําไมเราไม่หาที่ทานอาหารเย็นกัน?”
“เอาล่ะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง ไปหาที่กินกันเถอะ ไว้เราค่อยคุยถึงช่วงเวลาเก่า ๆ กันระหว่างกินอาหาร!” เฟนด์พยักหน้า ในไม่ช้า ทางกลุ่มก็พบโรงแรมและสั่งอาหารเต็มโต๊ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหาเทพ แห่ง สงคราม
รอๆ1026...
1026รอๆ...
รออ่าน 691 อยู่นะครับ ติดงอมแงมเลย อยากให้ลงทุกวันเลยครับ สนุกมาก...
มันจบแค่ตอนที่ 585 จริงดิ???? เหมือนดำเนินเรื่องได้แค่ไม่เท่าไหร่เอง...