มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1574

สมาชิกที่มาแจ้งข่าวไปยอมจากไป เขาชั่งใจและเอ่ยปากเบา ๆ ว่า “เจ้าวิหาร นี่ไม่ใช่ตาสีตาสาจากตระกูลชั้นสองหรือชั้นสามครับ แต่เป็นเฟนด์ นายน้อยตระกูลวู๊ด!”

“เจ้าหนุ่มนั่น?” ผู้อาวุโสโมสลีย์สบตากับแมทธิวขณะที่สมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตกใจกับข่าวนี้ พวกเขาไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มคนนั้นจะมาปรากฏตัวที่นี่ด้วย

"เป็นเขาเหรอ?" เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ตกตะลึงเช่นกัน หากเป็นหัวหน้าตระกูลเล็ก ๆ ที่ห่างไกล คนอื่น ๆ เขาไม่จำเป็นต้องให้เกียรติหรืออยู่พบกับบุคคลนี้

แต่หากเป็นเฟนด์จริง เขาต้องให้เกียรติพ่อหนุ่มนั่น เพราะเขาเพิ่งได้รู้จากเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ว่า เฟนด์เองก็มีลูกบอลหินอยู่ลูกหนึ่งเช่นกัน

เขาถามอย่างแปลกใจว่า “เขามากันกี่คน? มากันหลายคนไหม?”

สาวกคนนั้นตอบสั้น ๆ ว่า “เขามาเพียงคนเดียวเท่านั้น และเขาก็มาด้วยดาบบินของตัวเอง ชายหนุ่มคนนี้มาคนเดียวอย่างกล้าหาญ!”

“เขามาคนเดียวจริงรึ?” ก่อนที่แฮร์รี่จะพูดต่อ ใบหน้าของแมทธิวก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าเฟนด์มาคนเดียวนี่ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะชิงของล้ำค่ามาจากเขาไม่ใช่หรือ? ชายหนุ่มคนนี้มีสิ่งที่เรียกว่าลูกบอลหินอยู่กับตัวในขณะที่คนของเขาก็มีกันหลายสิบคน แถมหลายคนยังเป็นปรมาจารย์ในระดับเทพแท้จริงอีกด้วย หากพวกเขาลงมือพร้อมกัน พวกเขาจะไม่ได้รับของล้ำค่าได้อย่างไร?

“ฮ่าฮ่า! ตกใจไหมพ่อหนุ่ม? นายไม่คิดว่าจะเจอเราใช่ไหม? นายมาที่วิหารทวยเทพและราชาคนเดียวเหรอ? พ่อหนุ่ม นายคงมาที่นี่เพื่อคุยกับรุ่นพี่ของฉันเกี่ยวกับลูกบอลหินแน่?” แมทธิวหัวเราะออกมาเสียงดัง ในขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเล็ก ๆ

เขาจงใจพูดถึงความจริงที่ว่าเฟนด์มาที่นี่คนเดียวเพื่อเป็นการยืนยันว่ามันเป็นเรื่องจริง หากชายคนนี้พาคนอื่น ๆ มาด้วยและมีพวกพ้องซ่อนตัวอยู่ในป่าหรือภูเขาที่ห่างไกล เขาคงปกปิดไม่ได้อย่างสนิทใจนัก

“เหตุผลที่ผมมาที่นี่นั้นไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ไม่คิดเลยว่าแฮร์รี่จะเป็นรุ่นพี่ของคุณ!”