มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1582

“ฮ่าฮ่า!” แฮร์รี่หัวเราะออกมาขณะที่เขาเอ่ยเสริมว่า “โจเอล เจ้าพังพอนเฒ่าตัวนั้นเจ้าเล่ห์มาก เขาอยากได้ลูกบอลหินไม่ว่าจะด้วยวิธีได้ ถ้าเขาก็ยังไม่ได้มันไป ดังนั้นคุณควรระวังเขาให้ดี เขาคงไม่กล้าขโมยมันจากสามชนเผ่าโบราณ แต่ผมไม่แน่ใจว่ากับตระกูลวู๊ดของคุณจะเป็นเช่นไร หากเขาไม่ได้ล่วงรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคุณ”

“ฮึ่ม! ขอให้เขาไม่มา เพราะหากเขากล้ามาหาตระกูลวู๊ดของเรา ผมจะทำให้เขาเสียใจ!” เฟนด์เย้ยหยัน เขามั่นใจในความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาเป็นอย่างมาก

แฮร์รี่พยักหน้าอย่างใช้ความคิดและตอบว่า “ใช่ และผมได้ยินมาว่าตำหนักนภาได้สูญเสียปรมาจารย์ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปถึงหกคน ในตอนที่พวกเขาเดินทางผ่านพื้นที่อันตราย พวกเขาพบกับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งจำนวนมากและต่อสู้กับชนเผ่าโบราณอีกสองกลุ่ม ตำหนักนภาประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุด พวกเขาคงไม่กล้ามาเผชิญหน้ากับตระกูลวู๊ดของคุณหรอก”

“นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ถึงผมจะไม่กลัวพวกเขา แต่ตระกูลวู๊ดจะต้องทนทุกข์ทรมานมากหากพวกเขาคิดจะเผชิญหน้ากับเรา และผมเองก็ไม่ต้องการให้คนของเราถูกสังเวยด้วย ตระกูลวู๊ดของเราเติบโตอย่างรวดเร็ว เราฝึกฝนอย่างเข้มงวดเพราะเรามีทรัพยากรยุทธคอยช่วยเสริม” จากนั้นเฟนด์ก็โยนดาบของเขาออกไปและกระโดดขึ้นไปบนนั้น เขาทำความเคารพแฮร์รี่ “ผมคงต้องไปแล้ว เจ้าวิหารแฮร์รี่ หากมีอะไรเพิ่มเติมเราค่อยคุยกัน”

หลังกล่าวจบ เฟนด์ก็บินจากไปด้วยดาบของเขา

"ใช่ ทั้งหมดเป็นเพราะเฟนด์ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ตระกูลลาโกริโอของฉันก็คงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเหมือนกัน ฉันได้ยินมาว่าพ่อของฉันตามพวกเขาไปที่เขาเหมันต์กระจ่างและต้องสูญเสียคนไปเป็นจำนวนไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นพ่อของฉันที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกือบเสียชีวิตที่นั่น!” ลิลลี่คำราม คิดเพียงแต่อยากจะฉีกเฟนด์เป็นชิ้น ๆ

โจเอลชำเลืองมองลิลลี่ที่อยู่ข้าง ๆ ขณะที่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างที่สุด ทำไมเขาถึงปล่อยให้ตัณหาครอบงำจนต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้? ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ เขาคงไม่ต้องประสบกับปัญหาทั้งหลายแหล่