มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1620

เมื่อแฮร์รี่พูดเช่นนี้ ออเรียลและกริฟฟินก็ไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ และเห็นด้วยอย่างไร้ข้อกังขา

ในไม่ช้าเหล่าปรมาจารย์ในห้องโถงก็เดินออกไปข้างนอกทีละคน

ผู้ที่รออยู่ข้างนอกซึ่งรอมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างก็อยากรู้ว่าข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้น พวกเขาต้องการรู้ว่ามีใครสามารถทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดหรือพบเบาะแสเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดบ้างหรือไม่

“เจ้าวิหาร เป็นอย่างไรบ้าง? ได้เรื่องอะไรหรือไม่? พวกคุณทะลวงข้ามขั้นไปแล้วหรือยัง?”

“เจ้าวิหาร คุณได้ข้อมูลเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดหรือไม่? มีเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์หรือเปล่า? ผมเห็นว่าพวกคุณทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า เช่นนั้นคงต้องมีข่าวดีแน่ ๆ ใช่ไหม?”

เมื่อเห็นสมาชิกของพวกเขาออกมา สมาชิกของวิหารแห่งทวยเทพและราชาที่ไม่ได้ติดตามพวกเขาเข้าไปข้างในรีบเดินไปถามด้วยความคาดหวัง

“หัวหน้าตระกูลเป็นยังไงบ้าง?” สมาชิกของตระกูลคาเบลโลเองก็ก้าวไปถามด้วยความตื่นเต้น

อเล็กซานเดอร์มองไปที่ฝูงชนและพูดว่า “เราไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย ไว้ค่อยกลับไปคุยกัน”

"อะไรนะ? คุณไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยแม้แต่น้อยเหรอ?!” สมาชิกของตระกูลคาเบลโลรู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินเรื่องนี้ หลังจากรวบรวมลูกบอลหินทั้งเจ็ดเข้าด้วยกันเพื่อการศึกษาแล้วก็ยังพบกับความล้มเหลว ในอนาคตก็คงไม่ง่ายที่จะได้เรียนรู้อะไรไปมากกว่านี้

“ฉันสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนเหล่านี้ถึงเริ่มจากไปกันแล้วล่ะ?” ลิลลี่ค่อนข้างกังวลขณะที่เธอมองหน้าพวกเขา เธอกลัวว่าใครบางคนจากตระกูลวู๊ดจะได้ทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดแล้ว

“อดทนหน่อยน่า ผมส่งคนไปแสร้งทำเป็นผู้ฝึกยุทธมือสมัครเล่นยังไปที่นั่นสองสามคนแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเขาก็กลับมา” โจเอลกังวลไม่ต่างกัน แต่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากต้องรออย่างเงียบ ๆ

สักพักก็มีคนสองสามคนบินกลับมา

“เป็นยังไงบ้าง? มีเบาะแสอะไรไหม? พวกเขาพูดอะไรกัน?" ทุกคนถามอย่างคาดหวังหลังจากที่เห็นคนเหล่านั้นกลับมา