มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1634

โฮก!

เฟนด์ได้ยินเสียงคำรามอันน่ากลัวของสัตว์อสูรจากระยะไกล เสียงเหล่านั้นฟังดูอึกทึกมาก และเสียงคำรามอันน่าเกรงขามนั้นทำให้เฟนด์คิดว่าสัตว์อสูรในบริเวณนี้แข็งแกร่งกว่าสัตว์อสูรที่อยู่ข้างนอกมาก

ทันใดนั้นเอง…

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เฟนด์ได้ยินเสียงของการต่อสู้บนยอดเขาซึ่งไม่ไกลจากที่ที่ตัวเองอยู่

'เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาเริ่มต่อสู้กันตั้งแต่เหยียบเข้ามาที่นี่เลยงั้นเหรอ? ดูเหมือนเราห่างกับพวกนั้นไม่มากแม้ว่าทุกคนที่เข้ามาจะถูกแยกกันก็ตาม ฉันควรจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น' เฟนด์คิดในขณะที่เขาบินไปยังแหล่งที่มาของเสียงอึกทึกเหล่านั้น

เนื่องจากในบริเวณนี้มีพลังฉีหนาแน่น เฟนด์จึงบินด้วยดาบบินได้อย่างรวดเร็วและตรงไปที่ยอดเขาดังกล่าวทันที

แน่นอนว่า เฟนด์ไม่ได้บินบนท้องฟ้าสูงเกินไป เพราะเขากลัวว่าสัตว์อสูรจะมองเห็น ดังนั้นเขาจึงบินอย่างรวดเร็วเหนือพื้นดินเพียงแค่หนึ่งถึงสองเมตรเท่านั้น

ในไม่ช้า เฟนด์ก็มาถึงบนยอดเขาซึ่งดูเหมือนจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น

“แ*งเอ๊ย! คนพวกนี้เข้ามาได้ยังไง?” ชายร่างกำยำศีรษะล้านที่มีคิ้วตรงและดูจู้จี้มีขนาดตัวใหญ่มหึมา เขาถือกระบองขนาดใหญ่ไว้ในมือ โดยไม่สวมเสื้อผ้าท่อนบน และมันเผยให้เห็นกล้ามเนื้อคล้ายเกล็ดมังกรอันดูน่าสะพรึง

“บ้าเอ๊ย ผู้หญิงคนนี้หุ่นก็ดีและดวงตาก็มีเสน่ห์ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าใต้ผ้าคลุมหน้าของเธอจะเป็นอย่างไร!” ชายร่างผอมแสยะยิ้มและมองไปที่เมโลดี้ซึ่งลุกขึ้นยืนและดิ้นรนด้วยท่าทางเหลาะแหละ “ถ้าเราฆ่าเธอไปเฉย ๆ ก็น่าเสียดายแย่ ต่อให้เราจะต้องทำอย่างนั้นก็เถอะ ทำไมคุณไม่ให้ผมเล่นกับเธอสักหน่อย ผมไม่เคยนอนกับผู้หญิงที่มาจากข้างนอกนั่นมาก่อน!”

ทว่าชายร่างกำยำพูดอย่างไร้ความรู้สึกว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ผมกังวลเรื่องที่มาที่ไปของผู้หญิงคนนี้ หากมีคนเข้ามามากเกินไปเราต้องรายงานท่านผู้ดูแล เราต้องฆ่าคนพวกนี้! ไม่อาจปล่อยให้คนจากดินแดนรกร้างเพลิดเพลินไปกับทรัพยากรเสริมพลังยุทธของเราได้!”

“คุณพูดถูก แต่ผู้หญิงคนนี้ดูสวยมาก…” ชายร่างผอม เขาเลียริมฝีปาก ยังคงดูไม่เต็มใจที่จะล้มเลิกความผิดของตัวเอง

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ สายตาของเมโลดี้ก็เปลี่ยนไปในชั่วพริบตา เธอหันหลังกลัและบินไปที่ตีนเขาในทันที

“ฮ่าฮ่า! สาวน้อยคิดจะหนีงั้นเหรอ? มาดูกันว่าคุณจะหนียังไง?!”