มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1646

“มีวิธีแบบนั้นจริง ๆ เหรอ? ที่รัก คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ รอยยิ้มอันขมขื่นฉาบอยู่บนใบหน้าของเซเลน่า เธอกลัวว่าเฟนด์จะโกหกเพื่อปลอบใจเธอ

"อื้ม มันมีวิธีแก้คำสาปอยู่ เราต้องสร้างโอสถเม็ดขั้นกลางระดับสี่เพื่อถอนคำสาป และ…และเราต้องการของล้ำค่าจากเผ่าผลึกเมฆา”

เฟนด์ยิ้มแห้ง ๆ และเพื่อให้เซเลน่าเชื่อคำพูดของเขา เขาจึงยื่นหนังสือให้เซเลน่าดูเนื้อหาที่เขียนในหนังสือ

“โอสถเม็ดขั้นกลางระดับสี่… เราสามารถหาของสิ่งนี้ได้ภายในหนึ่งปีเหรอ? ยังมีเผ่าเผ่าผลึกเมฆาอีก เราไม่เคยได้ยินชื่อเผ่านี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ! พวกเขาจะยอมยกของล้ำค่าให้มาช่วยเราได้ยังไง? อีกอย่างชนพื้นเมืองที่นี่ต่างก็อดใจรอจะฆ่าพวกเราที่บุกรุกที่ทางของพวกเขาแทบไม่ไหว พวกเขาจะช่วยพวกเราได้ยังไง?!”

คิ้วของเซเลน่าขมวดเข้าหากัน หัวใจของหล่นวูบไป

“ไม่ต้องกังวลที่รัก ตราบใดที่ยังมีหนทาง เราก็ยังมีความหวัง และเราควรพยายามให้ถึงที่สุด!”

เฟนด์จับมือและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ก็ได้ มาดูกันเถอะว่าในแหวนยุทธของชายศีรษะล้านมีอะไรอีกบ้าง?!”

"ไปกันเถอะ เราควรออกให้ห่างจากจุดนี้ ผมกังวลว่าซากศพที่นี่จะดึงดูดสัตว์อสูรในป่านี้มา เราไม่รู้ว่าในป่านี้มีสัตว์อสูรชนิดใดบ้าง สำหรับหญ้าวิญญาณระดับสามพวกนี้ ผมจะใช้มันเพื่อสร้างโอสถเม็ดระดับสาม”

เฟนด์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินไปทางด้านหน้า “เมโลดี้ยังรอผมอยู่ในถ้ำ เนื่องจากที่นี่เป็นสถานที่รกร้างห่างไกล และคนที่เฝ้าที่นี่ทั้งสองคนก็ถูกผมฆ่าไปแล้ว ในไม่ช้าเผ่านองเลือดคงจะรู้เรื่องนี้ สิ่งที่เราต้องทำคือหาทางทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดให้เร็วที่สุด!”

แนชพยักหน้าและเดินตามเฟนด์ไป “พ่อไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าผู้คนจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และตำหนักนภาจะแอบตามเราเข้ามาที่นี่ ทั้งสองฝ่ายนั้นล้วนเป็นศัตรูของเรา! แต่โชคดีที่ชายศีรษะล้านคนนั้นฆ่าหัวหน้าของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี เฮ้อ! สิ่งเดียวที่ยังน่าห่วงก็คือ ตาเฒ่าโจเอล คอลลินส์มันหนีไปได้!”

“เราทำอะไรโจเอลไม่ได้ การที่พ่อจะไล่ตามเขาไปก็ไม่ง่าย และผมก็ดันสู้อยู่กับผู้ชายศีรษะล้านคนนั้นอีก ดังนั้นเราต้องปล่อยให้ตาเฒ่านั่นหลุดมือไป”