มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1657

เมื่อความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของเขา ทันใดนั้นดวงตาของแลนสล็อตก็สว่างวาบขึ้น ด้วยการพลิกฝ่ามือ เขาหยิบหญ้าวิญญาณระดับสามออกมาหลายต้น

"ขอบคุณ!"

หลังจากประเมินหญ้าวิญญาณอย่างรอบคอบแล้วเฟนด์ก็เลือกพวกมันมาสองต้นและเก็บมันไว้ในแหวนยุทธของเขา “ผมเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงระดับสอง และผมจะบ่มเพาะและปรับแต่งการเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับสามในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”

“นายน้อยเฟนด์ คุณสามารถฆ่านักสู้ในระดับเทพสูงสุดขั้นที่หนึ่งได้ถึงสองคน ดังนั้นนี่ก็เป็นนัยว่าเราจะไม่ต้องกลัวตระกูลแซคคารีหากต้องเผชิญหน้ากับพวกเขา”

นักสู้รุ่นเยาว์ของตระกูลวู๊ดถามด้วยความตื่นเต้นในดวงตาของเธอ

"เป็นเรื่องที่พูดยาก ตอนนี้ทุกคนกำลังแข่งกับเวลา การทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดนั้นอาจยากขึ้น แต่เมื่อก้าวข้ามผ่านไปได้ พลังฉีของคุณจะยิ่งมากขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นไปอีก ยังไม่รวมว่ามีหญ้าวิญญาณระดับสามจำนวนมากที่นี่ ดังนั้นถ้านายท่านแซคคารีใช้หญ้าวิญญาณและฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก เขาจะสามารถทะลวงเข้าไปในขั้นที่สองของระดับเทพขั้นสูงสุดหรือสามได้อย่างง่ายดาย!”

เฟนด์ฉายรอยยิ้มแห้ง ๆ และอธิบายต่อ “นอกจากนี้ มันเป็นความจริงที่ผมฆ่าสองคนนั้น แต่ผมฆ่าพวกเขาทีละคน และมันก็เป็นเพียงการลอบโจมตี ดังนั้น จากการวิเคราะห์และการคาดคะเนของผมเอง หากต้องเผชิญหน้ากับบุคคลที่อยู่ในระดับเทพสูงสุดขั้นที่หนึ่ง ผมอาจมีโอกาสที่จะเอาชนะพวกเขาได้ แต่ถ้าฝ่ายตรงข้ามอยู่ในขั้นที่สอง ผมก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับผลลัพธ์เหมือนกัน บางทีคนที่จะถูกฆ่าอาจเป็นผม!”

เฟนด์หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ “แต่ ถ้าผมสามารถบุกเข้าไปในระดับเทพสูงสุดได้ พวกเขาก็จะไม่เป็นปัญหาสำหรับผม!”

ในขณะนั้น บนท้องฟ้าไม่ไกลจากพวกเขา เสียงการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวดังไปทั่วบริเวณ พร้อมกับเสียงคำรามอันน่าสยดสยองของสัตว์อสูร

เฟนด์กระโดดขึ้นไปกลางอากาศเพื่อดูสถานการณ์ และเขาก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น “คนจากตระกูลคาเบลโลกำลังถูกสัตว์อสูรไล่ล่า!”

“เราต้องช่วยสมาชิกคาเบลโลผู้น่าสงสารคนนั้น ตระกูลคาเบลโลมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเรา นอกจากนี้ คุณหนูตระกูลคาเบลโลเองก็ยังสนิทกับนายน้อยเฟนด์อีกด้วย! ฮิฮิ!"

ทันทีที่แลนสล็อตได้ยินคำอุทานของเฟนด์ เขาก็แสดงความคิดด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้า