มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1660

“นายท่านวู๊ด ทำไม… ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”

หลังจากหนีจากบินหนีลิงยักษไปข้างหน้าได้ไม่กี่นาที อเล็กซานเดอร์และกลุ่มของเขาก็มองเห็นแนช และพรรคพวก

คิ้วของแนชขมวดเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ภูเขาลูกใหญ่ที่อยู่ไกลออกไปและพูดว่า “ไปที่นั่นกันเถอะ ผมเชื่อมั่นในตัวลูกชายของผม เขาต้องจัดการกับเจ้าวานรตัวนี้ได้อย่างแน่นอน และเขาบอกให้เราไปที่ด้านล่างของภูเขาและรอเขาที่นั่น เขาจะต้องมีชีวิตอยู่และตามเราทันได้ในไม่ช้า!”

“ลุงแนช เฟนด์…เฟนด์กำลังต่อสู้กับสัตว์อสูรเพียงลำพัง ฉันเป็นห่วงเขา…”

ดาเนียลล่าดึงริมฝีปากล่างสีชมพูอมชมพูของตัวเอง และระหว่างคิ้วมีเส้นยับย่นปรากฏขึ้น

"ไม่ต้องกังวล ถึงอยู่ต่อไปเราวยอะไรเฟนด์ไม่ได้มากนัก ไปกันเถอะ!"

ขณะที่แนชพูดเขายิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้า

“พี่เซเลน่า รอยดำบนใบหน้าพี่มันอะไรกัน?”

พวกเขาเดินทางไปยังภูเขาลูกใหญ่ด้วยกัน และหลังจากนั้นไม่นาน ดาเนียลล่าก็สังเกตเห็นรอยดำบนใบหน้าที่สวยงามของเซเลน่า เธอถามด้วยความตกใจในน้ำเสียง เห็นได้ว่ามันไม่ใช่แค่ไฝดำธรรมดาอย่างแน่นอน และหากเป็นไฝธรรมดา มันก็ไม่สามารถเติบโตบนใบหน้าของผู้ฝึกวรยุทธ์ได้! นอกจากนี้ ด้วยทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของเฟนด์ ย่อมทำให้เฟนด์สามารถรักษาเซเลน่าได้โดยไม่ทิ้งรอยดำบนใบหน้าของเธอ

“ค่อยคุยกันในระหว่างทางไปภูเขา!”

เซเลน่าฝืนยิ้มอย่างขมขื่น ทั้งฝูงชนบินเข้าไปในป่ามุ่งตรงไปยังภูเขาลูกใหญ่ข้างหน้าพวกเขา

“แ*งเอ๊ย! หึ สัตว์อสูรขั้นหนึ่งของระดับเทพสูงสุดไม่ใช่เล่น ๆ เลย! พลังยุทธของมันแข็งแกร่งมาก!”

เฟนด์ถูกลิงยักษ์ทุบลงบนพื้น ทำเอาเขาเกือบจะกระอักเลือดออกมา

รัศมีดาบนับสิบปรากฏขึ้น และก่อตัวเป็นคลื่นดาบ และด้วยเสียงตะโกนจากเฟนด์รัศมีของดาบก็บินไปหาลิงยักษ์ และแปลงร่างจากรูปดาบไปเป็นมังกร

โฮก!

ลิงยักษ์ตกใจเมื่อเห็นการโจมตีที่น่ากลัวของเฟนด์พุ่งเข้าหามัน แต่สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งมาก มันยังคงโบกสะบัดแขนยาวทั้งสองของมัน และในไม่ช้าก็ฟาดฟันดาบบินเป็นชิ้น ๆ

ทว่าจำนวนของดาบบินนั้นมีจำนวนมากเกินไป ทำให้บางเล่มฟันลงบนร่างของลิงยักษ์โดยตรง ทำให้เกิดบาดแผลเหวอะหวะหลายแห่งบนร่างกายของมัน

บาดแผลเหวอะหวะที่เฟนด์ทำกับเจ้าลิงยักษ์ตัวนี้ดูเหมือนจะใหญ่และรุนแรงกว่าที่อเล็กซานเดอร์และคนของเขาเคยทำให้มาก่อน บาดแผลฝังลึกทำให้ของเหลวสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล

โฮก!