มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1715

เอลล่าขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงการต่อสู้ในป่าด้านหลังเธอ “ฉันสัญญากับพวกเขาไว้ว่าจะไม่บอกใครว่าพวกเขาเข้ามาในป่านี้ได้อย่างไร แต่ป่าแห่งนี้ไม่เคยอึกทึกเช่นนี้มาก่อน หากสมาชิกจากป้อมปราการอื่น ๆ ของกองทัพทั้งเก้ามาที่นี่เพื่อค้นหาสิ่งของล้ำค่า เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงการต่อสู้ในป่า พวกเขาจะต้องสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นแน่!”

ยังไงซะ เฟนด์ก็ช่วยชีวิตเธอไว้ เอลล่าจึงกังวลเกี่ยวกับพวกเขาเล็กน้อยในขณะนี้

“ไม่เป็นไร...ช่างมัน ฉันแค่ต้องทำเป็นว่าฉันไม่รู้อะไรทั้งสิ้นและไม่เคยเห็นหน้าคนพวกนั้นมาก่อน!” ในที่สุด เอลล่าก็ส่ายหัวใส่ความคิดและเตรียมพร้อมที่จะบินไปยังป้อมปราการของเธอ

ทว่าเธอกลับพบเข้ากับคนหนุ่มสาวเจ็ดถึงแปดคนจากป้อมปราการอีกแห่งหลังจากบินไปได้ครู่หนึ่ง

“แหม นี่เอลล่าคนสวยของเราไม่ใช่เหรอ? เธอไปเก็บหญ้าวิญญาณในป่ามาเหรอ? ได้อะไรบ้าง?” ชายหนุ่มในชุดขาวถามด้วยรอยยิ้มหลังจากที่เขาเห็นเอลล่า

เอลล่าขมวดคิ้วเมื่อเห็นพวกเขา คนเหล่านี้ไม่ใช่คนจากป้อมปราการของเธอและเป็นสมาชิกของป้อมปราการวิตต์มอร์

ป้อมปราการวิตต์มอร์เป็นที่รู้จักในชื่อป้อมปราการวิตต์มอร์เพราะมีสมาชิกของตระกูลวิตต์มอร์จำนวนมากในป้อมปราการดังกล่าว สมาชิกของตระกูลวิตต์มอร์ครอบครองราว 40% ของประชากรในป้อมปราการ ดังนั้น ตระกูลวิตต์มอร์จึงถูกมองว่าเป็นตระกูลชนชั้นสูงอันดับหนึ่งในป้อมปราการของพวกเขา

ชายหนุ่มในชุดขาวคนนี้เป็นหลานชายของผู้อาวุโสอันดับที่หนึ่งของตระกูลวิตต์มอร์ ด้วยเหตุผลนี้ เขาจึงทำตัวยโสและมักจะทำท่าทางเจ้าเล่ห์เมื่อพวกเขาพบปะกับผู้อื่นในแต่ละวัน

หลังจากที่เขาพูดจบ อาเธอร์ก็พูดกับเอลล่าด้วยรอยยิ้ม “ฉันพูดถูกไหม? เอลล่า โดยเฉพาะป้อมปราการของพวกเราที่อยู่ใกล้กันมาก เราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันใช่ไหม?”

เอลล่ายิ้มเจื่อน ๆ “ใช่ หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งเคยพูดแบบนั้นระหว่างการประชุมก่อนหน้านี้!”

"หึ!" หญิงสาวจากป้อมปราการวิตต์มอร์ส่งเสียงในลำคออย่างเย็นชาด้วยความโกรธ เธอยืนกอดอก เกือบจะพุ่งตัวไปข้างหน้าเพื่อจัดการกับเอลล่า