มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1737

“ไม่มีทาง เขาอยู่ในขั้นที่สี่ระดับเทพสูงสุดแล้วหรือ?” อเล็กซานเดอร์และแนชชำเลืองมองกันและกันขณะที่พวกเขาต่างตกตะลึง พวกเขาคิดอยู่เสมอว่าเฟนด์ยังอยู่ในขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุดเช่นเดียวกับพวกเขา ไม่คาดคิดเลยพ่อหนุ่มคนนี้จะทะลวงไปถึงขั้นที่สี่ในระดับเทพสูงสุดแล้ว และนี่เกินความคาดหมายของพวกเขาไปเล็กน้อย

หลังจากสังเกตและพบว่าเฟนด์อยู่ในขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดจริง ๆ อเล็กซานเดอร์ก็กล่าวว่า "เราอาจมีหวังที่จะฆ่าคู่ต่อสู้หากเขาอยู่ในขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดใช่ไหม แถมเฟนด์ก็มีพลังยุทธสูง เรายังสามารถช่วยเฟนด์ได้หลังจากที่เราฆ่าคนอื่น ๆ ไปแล้ว คราวนี้ดูเหมือนว่าเราจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้!"

“ใช่ นั่นถือเป็นข่าวดี ก่อนหน้านี้เฟนด์คงทะลวงผ่านถึงสามระดับในคราวเดียว แต่เขาไม่ได้บอกเรา ตอนนี้ใจฉันสบายแล้ว!” แนชยังพูดไม่ออก เฟนด์หลอกเขาและปิดบังสิ่งนี้จากเขาไว้!

"ฮ่าฮ่า... ระดับพลังยุทธขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดคิดจะฆ่าสมาชิกของเผ่ากระหายเลือดเช่นพวกเราที่อยู่ในขั้นที่หกของระดับเทพสูงสุดงั้นเหรอ? เจ้าอ้วนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเสียงดัง “จากมุมมองของพวกเราที่เป็นศิษย์ภายในของเผ่า ระดับพลังยุทธของคุณต้องเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากที่คุณเข้ามาในพื้นที่นี้แน่ ระดับพลังยุทธดังกล่าวจะคงที่แล้วหรือ ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังคิดที่จะฆ่าศิษย์พี่โรวันผู้ซึ่งอยู่สูงกว่าคุณถึงสองระดับงั้นเหรอ ฝันไปหรือเปล่า?”

"ถูกต้อง คนพวกนี้ไร้เดียงสาเกินไป พวกเขาต้องเป็นผู้ฝึกตนธรรมดา ๆ ที่แสนจะอ่อนต่อโลก!" สมาชิกชายอีกคนพูดเย้ยหยันเช่นกัน

“พวกคุณขโมยพลังฉีและสกัดมันจากพื้นที่ของเรามายังพื้นที่นี้ เพื่อให้พื้นที่นี้อุดมไปด้วยพลังฉีเพื่อให้พวกคุณฝึกฝนได้ง่ายขึ้น ตอนนี้คุณยังมีหน้ามาเรียกที่นี่ว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกหรือ? พวกคุณมันเห็นแก่ตัวจริง ๆ!” ในพริบตาเฟนด์ปรากฏตัวต่อหน้าอีกฝ่ายและต่อยสมาชิกหญิงด้วยความโกรธ

“นายรู้เยอะดีนี่ แต่นายมันเป็นผู้บุกรุก เดิมทีเราใช้ชีวิตกันอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข หึ ในเมื่อพวกเจ้าเชื่อ เราก็มาสู้กันเถอะ แล้วผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะได้มีชีวิตรอดต่อไป!” สมาชิกหญิงไม่ยอมแพ้ หลังจากที่เธอพูดจบ พลังฉีบนหมัดของเธอก็พุ่งออกไปและเธอก็เข้าปะทะกับหมัดของเฟนโดยตรง