มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1762

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งไม่ลังเลใจนานนัก ในไม่ช้า เขาก็รวบรวมผู้อาวุโสคนอื่น ๆ และหัวหน้าเผ่า

หัวหน้าเผ่ากระหายเลือดและผู้อาวุโสมีสีหน้างงงวย บางคนง่วนอยู่กับการฝึกซ้อมในขณะที่บางคนกำลังเตรียมตัวจะเข้านอน พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งถึงเรียกให้พวกเขามารวมตัวกันในมืดค่ำเช่นนี้

“ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง เกิดอะไรขึ้น? นี่มันดึกแล้ว และทุกคนก็เตรียมตัวที่จะพักผ่อน คุณมาปลุกเราทำไม?” หัวหน้าเผ่ามองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและถามอย่างงงงวย

เขาเข้าใจดีว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งเป็นคนระมัดระวังอยู่เสมอ การที่จู่ ๆ เขาเรียกรวมพลดึกดื่นเช่นนี้ คงต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ ตามธรรมดาวิสัยของผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง!

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งยิ้มอย่างขมขื่นก่อนที่จะอธิบายกับพวกเขา “นายท่าน ผมคงไม่เรียกทุกคนให้มารวมกันที่นี่ถ้าไม่ใช่เรื่องร้ายแรง ประเด็นในครั้งนี้น่าตกใจจริง ๆ ผมแน่ใจว่าทุกคนเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของดินแดนรกร้างกันมาบ้างใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสลำดับที่สองพูดโดยตรงด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน! ประมาณหกเดือนก่อน มีคนจากดินแดนรกร้างเข้ามาในพื้นที่นี้ด้วยไม่ใช่หรือ? เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะผู้อาวุโสของวิหารคลื่นเมฆาจากกองกำลังปฏิภาคีนึกสนุกอยากจะไปเที่ยวข้างนอก เขาได้บังเอิญไปพบคนเหล่านั้นที่ทางเข้าและพาคนเหล่านั้นเข้ามา เพราะเรื่องนี้พวกเราสมาชิกกองกำลังภาคีจึงประณามการกระทำของพวกเขา”

ผู้อาวุโสลำดับที่สามส่ายหน้าอีกครั้งและพูดด้วยความไม่เชื่อ “เป็นไปได้น้อยที่จะเป็นเช่นนั้นใช่ไหม? เว้นแต่ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะเกิดขึ้นซ้ำอีก อย่างการที่สมาชิกของกองกำลังปฏิภาคีได้นำพาผู้คนรุกมาที่นี่เอง เพราะหากผู้คนจากดินแดนรกร้างต้องการเข้ามาในพื้นที่นี้ พวกเขาจะต้องรวบรวมลูกบอลหินทั้งเจ็ดลูก มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่มีโอกาสเข้ามาได้แน่!”

“ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเข้ามาได้ยังไง!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งพูดในขณะที่ยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อเขาเห็นว่าผู้คนกำลังคาดเดาไปต่าง ๆ นานา “สิ่งที่ผมรู้ก็คือในตอนที่คนของเราไปที่ป่าใกล้กับกองทัพทั้งเก้าเพื่อค้นหาหญ้าวิญญาณตามภารกิจของเผ่าเรา พวกเขาได้พบคนเหล่านี้และเริ่มต่อสู้กัน”

“คนพวกไหน?” หัวหน้าเผ่ากระหายเลือด ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ดูเหมือนว่าจะมีคนเข้ามาในที่ของเราจำนวนมาก หากมีจำนวนน้อย การที่สมาชิกของเราจะฆ่าผู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงหรือกึ่งเทพนั้นก็ถือว่าง่ายมากไม่ใช่หรือ?”