มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1788

ในปัจจุบันแรนดัลล์ได้ทะลวงเข้าสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงแล้ว และเขาก็อยู่ห่างจากขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดเพียงขั้นเดียว

เฟนด์จำได้ว่าในตอนที่เขาเข้ามาในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ แรนดัลล์อยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงเท่านั้น เขาใช้เวลาไม่นานก็สามารถก้าวเข้าสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงได้แล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เฟนด์ประหลาดใจที่สุดคือ การที่หัวหน้าตระกูลแลงคาสเตอร์รวมถึงผู้อาวุโสอีกหลายคนยังคงอยู่ที่ขั้นสูงสุดระดับเทพแท้จริง ยังไม่มีใครทะลวงไปถึงระดับเทพสูงสุดได้แม้แต่คนเดียว

โชคดีที่พวกที่ไล่ล่าพวกเขาไม่ได้มีพลังยุทธสูงนัก พวกเขามีจำนวนคนน้อยกว่าและในกลุ่มของพวกเขา ก็มีเพียงสองคนเท่านั้นที่เป็นนักสู้ในระดับเทพสูงสุด ดังนั้นแรนดัลล์และคนของเขาจึงสามารถต้านทานอยู่ได้ชั่วขณะหนึ่ง

“แม่งเอ๊ย! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราต้องเดือดร้อนแน่! เราไม่สามารถเอาชนะนักสู้ในระดับเทพสูงสุดสองคนนั้นได้เลย! อย่างมากที่สุดเราก็สามารถฆ่านักสู้ในระดับเทพแท้จริงและในระดับกึ่งเทพเท่านั้น!”

หลังจากผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งใช้ทักษะการต่อสู้ เขาก็หันหน้าไปมองเชลบี้ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “นายหญิงแลงคาสเตอร์ เราควรแยกกันหนี เพียงพริบตาเดียวเราก็เสียคนไปสองถึงสามร้อยคนแล้ว! หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เราจะถูกพวกมันกำจัดจนหมดแน่!”

“พวกนั้นสูญเสียคนไปหลายสิบคนแล้วเช่นกัน และเหลือคนอยู่ราว ๆ สามร้อยคนเท่านั้น ผมโกรธมาก! พวกเขาฆ่าพวกเราไปมากมาย! เราอยู่สู้กับพวกมันให้ตายไปข้างนึงเลยดีไหม?”

แรนดัลล์กำหมัดแน่น ความโกรธเด่นชัดในดวงตาแดงก่ำของเขา เขารู้สึกราวกับถูกกรีดหัวใจเมื่อได้เห็นพรรคพวกในตระกูลแลงคาสเตอร์ถูกอีกฝ่ายฆ่าอย่างไร้ความเมตตา

“แรนดัลล์ เราจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้ ฟังคำแนะนำของผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งกันเถอะ เราจะแยกกันหนี แค่นี้เราก็มีโอกาสรอดแล้ว! ถ้ายังมีลมหายใจก็ยังมีหวัง จริงไหม? เราทุ่มเทกันอยู่หลายวันจนได้เข้ามาในพื้นที่นี้ และที่นี่ก็มีวิธีที่เราจะทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้!”

เชลบี้เกลี้ยกล่อมแรนดัลล์ในขณะที่เธอกำลังต่อสู้กับศัตรู เธอเกลียดไอ้สารเลวเผ่ากระหายเลือดเหล่านี้เช่นกัน แต่เธอและคนของเธอไม่มีทางเลือกอื่น หากสถานการณ์ยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ตระกูลแลงคาสเตอร์จะต้องถูกฆ่าล้างบาง อย่างมากที่สุดก็คงหนีรอดไปได้เพียงไม่กี่คน

“ฮ่าฮ่า! ขอบคุณพระเจ้า นายหญิงแลงคาสเตอร์ ในที่สุดเราก็พบคุณแล้ว!”

แนชและเฟนด์บินไปหยุดตรงหน้าเชลบี้ ในขณะที่เคนเนธ เวสตัน และสมาชิกตระกูลวู๊ดคนอื่น ๆ เหาะไปช่วยพวกแลงคาสเตอร์สู้

“นายท่านวู๊ด ฉันดีใจมากที่ได้พบคุณ! ฉันอยากถามว่า มีใครที่บุกเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดบ้างแล้วหรือยัง? อีกฝ่ายมีนักสู้ในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดถึงสองคน มันยากเกินกว่าที่เราจะรับมือได้! พวกเราที่นี่ไม่มีใครทะลวงไปถึงระดับเทพสูงสุดได้เลย! เฮ้อ! เราไม่มีทักษะยุทธเลย ครั้งหนึ่งเราได้พบมันเข้า แต่มันกลับถูกนักสู้ในระดับเทพสูงสุดเหล่านั้นถือครองเอาไว้ เราไม่กล้าที่จะต่อสู้เพื่อช่วงชิงทักษะยุทธมาจากพวกนั้น!”

เชลบี้ถาม เธอมืดแปดด้านและวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน เธอกลัวว่าแม้เฟนด์และคนอื่น ๆ จะมาถึง พวกเขาก็ยังไม่อาจช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นได้