มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1804

“หัวหน้าป้อมปราการที่หนึ่ง หัวหน้าป้อมปราการที่หนึ่ง! เราพร้อมที่จะเคลื่อนพลแล้วเหรอ?”

ขณะที่คำพูดของออสตินดังขึ้น ผู้อาวุโสสองสามคนก็พุ่งตัวเข้ามาและมองดูเขา

ใบหน้าของเขามืดลง “ผมไม่ได้ออกคำสั่ง ผมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนตีระฆังด้วย! ไปดูกันเถอะ!”

หลังจากที่เขาพูดจบ ออสตินก็พาทุกคนบินไปยังจัตุรัส

ผู้คนจากป้อมปราการอื่น ๆ ต่างขึ้นไปบนท้องฟ้า หลังจากที่พวกเขาได้ยินเสียงระฆัง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังจัตุรัสที่ใหญ่ที่สุดที่ด้านหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง

“ดูเหมือนว่าจะมีคนมาทางนี้ พวกเขาคือคนจากเผ่ากระหายเลือด!”

หลังจากที่หัวหน้าป้อมปราการที่หนึ่งและคนอื่น ๆ มาถึงจัตุรัส ทุกคนได้เห็นกับตาแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

สีหน้าของหัวหน้าป้อมปราการที่หนึ่งมืดลงหลังจากที่เขาเห็นสิ่งนี้ เขาตั้งใจจะเคลื่อนพลออกไปช่วยชีวิตคนอื่นในภายหลัง วิธีนี้จะช่วยไม่ให้พวกเขาต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่ ผู้คนจากตำหนักคลื่นเมฆาก็จะมาถึงได้ทันเวลา

แต่ก่อนที่เขาจะได้เคลื่อนพลออกไป ก็ไม่คาดคิดเลยว่าคนจากเผ่ากระหายเลือดจะนำกองกำลังมาเผชิญหน้ากับพวกเขาเสียเอง

“หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ทำไม ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่กันล่ะ? เผ่ากระหายเลือดนี้ประเมินเราต่ำเกินไป เรายังไม่ได้มุ่งหน้าไปยังดินแดนของพวกเขาด้วยซ้ำ แต่พวกเขากลับมาหาเราถึงที่เสียเอง!”

ชายชราบอกออสตินทันที

เอ็ดเวิร์ดตกตะลึง “หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง คุณนี่เล่นละครได้เก่งจริง ๆ คุณไม่รู้ว่าผมมาที่นี่ทำไมอย่างนั้นเหรอ? หืม คุณปกป้องผู้คนที่มาจากดินแดนรกร้าง คุณช่วยพวกเขาฆ่าศิษย์จากเผ่าของเรา แล้วคุณยังกล้ามาถามผมว่าทำไมผมถึงมาที่นี่?”

ออสตินขมวดคิ้ว "นี่คุณพูดเรื่องอะไร? คนจากดินแดนรกร้างที่ไหน? ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร ผู้คนจากกองทัพทั้งเก้าสงบเสงี่ยมอยู่ในดินแดนของตัวเองอยู่เสมอ คุณหมายความว่ายังไงที่บอกว่าพวกเรากำลังช่วยคนอื่นเข่นฆ่าศิษย์จากเผ่าของคุณ? ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!”

“หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง ผมว่าเราควรสู้กับพวกเขาสักตั้ง พวกเขามาถึงหน้าประตูของเราและไม่เห็นหัวเราเลยด้วยซ้ำ เรายังจะต้องรออะไรอีก?!”

อาเธอร์ตะโกนขึ้นขณะที่เขาเบียดเสียดอยู่ในระหว่างฝูงชน

แต่ออสตินก็จ้องเขาเขม็ง “หุบปาก” เขาพูด “เด็กอย่างนายไม่ควรเข้ามาสอดเรื่องของผู้ใหญ่!”