มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1811

ผู้อาวุโสลำดับที่สี่ส่ายหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก ดวงตาของเขาตกตะลึงและไม่เชื่ออย่างที่สุด การที่คนในขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดสามารถจัดการนักสู้ในขั้นที่เก้าได้ด้วยหมัดเดียวนั้นมันเกินกว่าที่เขาจะจินตานาการได้ เด็กสารเลวคนนี้ที่อยู่ต่อหน้าเขาอยู่ต่ำกว่าเขาถึงสองขั้น! ระดับการบ่มเพาะต่ำกว่ากันถึงสองขั้นเชียวนะ! ไอ้สารเลวนั่นจะผลักดันเขาออกไปได้ง่าย ๆ แบบนั้นได้ยังไง?

"ไม่เลวเลย!"

เฟนด์มองไปที่กำปั้นของเขาอย่างเฉยเมย ดูเหมือนว่าเขาจะค่อนข้างพอใจกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา ในตอนที่เขาอยู่ในขั้นที่สี่ในระดับเทพสูงสุด เขาสามารถฆ่านักสู้ในขั้นที่เจ็ดได้ และในเวลานั้น ความสามารถในการต่อสู้ของเขาก็เทียบได้กับนักสู้ในขั้นที่แปดระดับเทพสูงสุด! ตอนนี้เขาระดับพลังยุทธของเขาเพิ่มขึ้นถึงสามขั้นในคราวเดียว และเขาก็สามารถเอาชนะนักสู้ระดับเก้าได้ สิ่งนี้ทำให้เฟนด์รู้สึกว่าบางทีเขาอาจจะสามารถต่อสู้กับนักสู้ในขั้นที่หนึ่งของระดับทะลวงวิญญาณได้เช่นกัน

“ไอ้สารเลวนี่! แกคิดว่าจะชนะฉันได้แค่เพราะแกมีพละกำลังมากกว่างั้นรึ? อย่าลืมสิ ระดับพลังยุทธของฉันสูงกว่าและดีกว่าของแก! พลังฉีของฉันก็หนาแน่นและสมบูรณ์กว่าของแก และฉันเป็นถึงผู้อาวุโสของเผ่ากระหายเลือด! ศิลปยุทธของฉันย่อมทรงพลังและแข็งแกร่งกว่าของแก!”

เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าสบายอกสบายใจของเฟนด์ ความโกรธเกรี้ยวก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างของผู้อาวุโสลำดับที่สี่ เขาโกรธมากเสียจนใบหน้าคล้ำเขียวในไม่กี่วินาที จากนั้นเขาก็ระดมพลังฉีของตัวเองและสร้างพยัคฆ์จากรัศมีของพลังฉีขนาดมหึมาขึ้น

พยัคฆ์จากพลังฉี ขนาดมหึมาสูงหลายสิบฟุต ดูทรงพลังและยิ่งใหญ่

พยัคฆ์จากพลังฉีขนาดใหญ่เช่นนี้ยากที่ใครจะไม่สังเกตเห็น ดังนั้นสาวกบางคนของเผ่ากระหายเลือดจึงเห็นพยัคฆ์ตัวนี้จากด้านนอกป่าที่อยู่ไกลออกไปเช่นกัน

"ดูนั่น! ตรงนั้น! พยัคฆ์ตัวนั้นดูเหมือนกับทักษะยุทธของผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของเราเลยนะ!”

ศิษย์คนหนึ่งบินขึ้นไปและอุทานด้วยความตื่นเต้น พวกเขาทุกคนรู้ว่าทักษะยุทธของผู้อาวุโสลำดับที่สี่นั้นทรงพลังอย่างยิ่ง และพวกเขาแทบจะไม่เห็นเขาร่ายทักษะนี้ออกมาเลย พวกเขาโชคดีจริง ๆ ที่ได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้จากที่ไกล ๆ อย่างในวันนี้ แม้ว่ามันจะอยู่ไกลออกไปแต่ก็ถือว่าเป็นการได้เปิดหูเปิดตาสำหรับพวกเขา

"ว้าว! อีกฝ่ายที่สามารถบังคับให้ผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของเราร่ายทักษะนี้ได้เป็นใครกัน?”

เอ็ดเวิร์ดหัวเราะลั่น ไปพร้อม ๆ กับผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง

แต่ไม่นานเสียงหัวเราะของเขาก็จางหายไป จากจุดที่เขาอยู่ตอนนี้ เขาสามารถเห็นหมัดมังกรขนาดมหึมาสองตัวปรากฏขึ้นบท้องฟ้าเหนือผืนป่า หมัดเหล่านั้นมีขนาดมหึมาและไม่ได้ไปเล็กกว่าพยัคฆ์พลังฉีตัวยักษ์แม้แต่นิดเดียว! พวกมันมีขนาดใหญ่มากจนแม้แต่ผู้ที่อยู่ห่างจากที่เกิดเหตุก็สามารถมองเห็นกำปั้นรูปมังกรทั้งสองตัวได้อย่างชัดเจน

“นั่นมันอะไรวะนั่น? นี่มันทักษะยุทธขั้นกลางระดับสาม หมัดมังกรคู่ไม่ใช่หรือ?”

ผู้อาวุโสลำดับที่สองอ้าปากค้างทันทีที่เขาเห็นหมัดคู่ดังกล่าว “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ไม่มีใครที่สามารถใช้ทักษะนี้ได้! แล้วบุคคลที่สามารถใช้ทักษะยุทธได้ถึงระดับนี้เป็นใครกัน? ผู้อาวุโสลำดับที่สี่กำลังต่อสู้กับผู้ที่แข็งแกร่งจากเผ่าของเรางั้นเหรอ?”

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและคนอื่น ๆ ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งปรากฏ พวกเขาสับสนมาก นักสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะไม่มาอยู่ในป่า พวกเขามักจะอยู่นอกป่าเสียมากกว่า ในตอนนี้ผู้อาวุโสลำดับที่สี่กำลังต่อสู้อยู่กับใคร?