มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1813

“นายน้อยเฟนด์ คุณฆ่าตาเฒ่าที่อยู่ในขั้นที่เก้าระดับเทพสูงสุดจริง ๆ เหรอ?” เมโลดี้มองไปที่เฟนด์ด้วยความคาดหวังที่เขียนไว้ทั่วใบหน้าของเธอ

แนชและคนอื่น ๆ ก็มองไปที่เฟนด์เช่นกัน เพราะพวกเขาอยากรู้ตอนจบของเรื่องนี้จริง ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น นั่นเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของเผ่ากระหายเลือดและอาจถือเป็นหนึ่งในผู้ที่มีพลังสูงสุดของเผ่ากระหายเลือด

เฟนด์พยักหน้า “ใช่ ผมฆ่าเขาไปแล้ว ตอนนี้ต่อให้ผมจะต้องสู้กับหัวหน้าเผ่ากระหายเลือด ผมก็ไม่กลัวเพราะผมอาจจะฆ่าเขาได้ก็ได้ แต่หากคนของพวกเขามากันมากเกินไปก็คงไม่ไหว ผมคงไม่สามารถปกป้องพวกคุณได้ เอาล่ะ เราต้องไปเดี๋ยวนี้!”

เฟนด์รีบพาคนเหล่านั้นออกไปจากสถานที่ทันทีที่เขาพูดจบ

ประมาณสิบนาทีหลังจากที่พวกเขาออกไป มีคนประมาณสิบกว่าคนปรากฏตัวขึ้นที่นั่น คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้อาวุโสของผู้พิทักษ์ของเผ่ากระหายเลือด พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ศพบนพื้นด้วยใบหน้าที่เศร้าและขุ่นเคือง

"ลำดับที่สี่!" ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งบินลงมาและคุกเข่าต่อหน้าผู้อาวุโสลำดับที่สี่โดยตรง "ลำดับที่สี่! ทำไม… ทำไมคุณถึงตายได้น่าสยดสยองเช่นนี้! ลำดับที่สี่ ใครเป็นคนฆ่าคุณ ผมจะล้างแค้นแทนคุณให้ได้! เราจะล้างแค้นให้คุณอย่างแน่นอน!” ผู้อาวุโสลำดับที่สี่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง แต่ไม่ว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งจะเรียกเขาอย่างไร ผู้อาวุโสลำดับที่สี่ก็นิ่งสนิทและไม่หายใจอีกต่อไป

“ฝีมือใครกัน? เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นคนจากกองทัพทั้งเก้าที่อยู่ในขั้นที่เก้าในระดับเทพสูงสุด?” เอ็ดเวิร์ดมีสีหน้าเย็นชาและรู้สึกแย่มาก

“บ้าเอ๊ย! ต้องเป็นเขาแน่ ๆ ไปกันเถอะ หัวหน้าเผ่า เราจะไปโจมตีกองทัพทั้งเก้าด้วยกันใช่ไหม?” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งกำหมัดแน่นและพูดอย่างมุ่งร้าย

“แต่ในป่ายังคงมีเสียงการปะทะกันอยู่เลย ดูเหมือนว่าผู้คนมากมายที่มาจากดินแดนรกร้างจะยังไม่ถูกฆ่าไม่หมด” เอ็ดเวิร์ดเริ่มขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะเสียใจกับการตายของผู้อาวุโสลำดับที่สี่ไม่น้อย แต่เขาก็รู้สึกว่าการไปโจมตีกองทัพทั้งเก้าโดยตรงนั้นบุ่มบ่ามเกินไป

ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือกองทัพทั้งเก้าเองก็ไม่ได้อ่อนแอ ในอดีตพวกเขาไม่เคยเกรงกลัวคนเหล่านั้น แต่ปรมาจารย์ของเผ่าก็เสียชีวิตไปแล้วมากมาย หากพวกเขาก่อสงครามกับกองทัพทั้งเก้าในตอนนี้ พวกเขาจะต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ ต่อให้พวกเขาจะชนะก็ตาม

“หัวหน้าเผ่า คนเหล่านี้มีพลังยุทธไม่สูง ยิ่งไปกว่านั้น กลังจากที่พวกเราส่งกำลังพลเข้าไปฆ่าพวกนั้น ได้เพียงสองถึงสามวัน เสียงของการต่อสู้ก็เบาบางลงแล้ว มันบอกอะไรเรา? มันบอกเราว่าผู้คนที่เข้ามาในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้เสียชีวิตไปเกือบทั้งหมดแล้ว พวกเขาไม่ได้เป็นภัยต่อเรามากเท่ากองทัพทั้งเก้า! อีกทั้งศิษย์ของเราจะเกิดความกังขาหากเราไม่ล้างแค้นให้กับผู้อาวุโสลำดับที่สี่!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งพูดด้วยความโกรธ เขารู้สึกแย่มากที่ทั้งศิษย์และเพื่อนรักของเขาต่างเสียชีวิตไป