มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1834

ออสตินมีเลือดซิบที่มุมปาก เขาเอ่ยปากด้วยความเกลียดชัง ดวงตาเสมอทึง “ถูกต้อง! คนอื่นจะหนีไปไหนก็ไม่สำคัญหรอก แต่เราจะปล่อยให้ตาเฒ่านี่หนีไปไม่ได้ น้องเฟนด์เรามาฆ่าเขาด้วยกันเถอะ!”

สีหน้าของเอ็ดเวิร์ดชะงักงันกับคำพูดประโยคนี้

เขาคิดมาตลอดว่าพลังการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งกว่าออสตินมาก และเขาน่าจะสามารถฆ่าออสตินได้ในไม่กี่นาที หากเฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่เข้ามายุ่ง เผ่ากระหายเลือดก็จะชนะ

พลังการต่อสู้ที่เฟนด์แสดงให้เห็นนั้นเทียบได้กับขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณเลยด้วยซ้ำ แค่เฟนด์เพียงคนเดียวก็สร้างปัญหาให้เขามามากพอแล้ว หากทั้งคู่โจมตีเขาพร้อมกันมันจะแสนเข็ญขนาดไหน

เมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น เอ็ดเวิร์ดเริ่มอ้อนวอนออสติน “ออสติน คุณคิดให้ถี่ถ้วนนะ คุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าหากเรายังต่อสู้กันต่อไปมันจะส่งผลให้เกิดการสูญเสียครั้งใหญ่กับเราทั้งคู่? เรามาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เราแยกย้ายกันไปทางใครทางมันกันเถอะ”

ออสตินได้แต่หัวเราะ “ฮ่าฮ่า! ตอนที่ผมขอร้องให้คุณหยุด คุณตอบผมว่ายังไง เอ็ดเวิร์ด เกรย์? คุณปฏิเสธผม แล้วทำไมตอนนี้ผมต้องยอมรับข้อเสนอนั้น ในเมื่อตอนนี้ผมกำลังถือไพ่เหนือกว่า”

จากนั้นออสตินก็กำหมัดแน่นขึ้น พลังของเขาพุ่งพล่านผ่านฝ่ามือ

เฟนด์ย่อตัวลงเล็กน้อย ออร่าของเขาห่อหุ้มกำปั้นจนทั่วในขณะที่เขากำลังจะใช้ทักษะหมัดมังกรคู่อีกครั้ง

“อย่า… อย่าทำแบบนั้น! เรามาคุยกันดี ๆ เถอะ!” เอ็ดเวิร์ดหน้าซีดด้วยความตกใจเมื่อรู้ว่าสองคนนี้กำลังจะโจมตีเขาอย่าเอาเป็นเอาตาย

"หนี! ทุกคนหนี!” สมาชิกเผ่ากระหายเลือดหลายคนต่อสู้แบบถวายหัวในขณะที่คิดจะหลบหนี เมื่อได้เห็นว่าทั้งหัวหน้าเผ่า ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง ผู้อาวุโสลำดับที่สอง และผู้อาวุโสลำดับที่สี่ตาเสียชีวิตไปแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อีกต่อไป

เดิมทีเผ่ากระหายเลือดมีศิษย์อยู่หลายหมื่นคน แต่สุดท้ายก็เหลือเพียงสามหมื่นคนเท่านั้น

ขณะที่กองทัพทั้งเก้ากำลังเพลิดเพลินกับการปราบศัตรู หัวหน้าป้อมปราการก็เห็นบางสิ่งจากระยะไกลและตะโกนบอกออสตินว่า “แย่แล้ว! ดูนั่นสิ หัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง! มีกลุ่มคนกำลังมาจากด้านนั้น!”

ออสตินและคนอื่น ๆ กำลังดื่มด่ำกับชัยชนะของพวกเขา แต่หลังจากกวาดล้างเผ่ากระหายเลือดได้เพียงผู้เดียว พวกเขาก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งบินมาทางพวกเขา