มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1839

แลนซ์มองแม่ของเขาด้วยความสับสน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปเพราะเขาจากมาแค่เพียงเจ็ดหรือแปดเดือน

“ลูกต้องไม่เคยรู้เรื่องนี้แน่ แต่แนชมีลูกชายนอกสมรสกับผู้หญิงที่ชื่อโจแอน ซาเวียร์ ” ลิลลี่พูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด “นับตั้งแต่ที่ลูกหายตัวไป แนชได้ส่งคนไปตามหาลูกด้วยเหมือนกัน แต่เขาก็เริ่มคิดที่จะพาลูกชายนอกสมรสของเขามาอยู่ด้วย แน่นอนว่าแม่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนั้น ดังนั้นแม่ถึงพยายามหยุดเขา…”

ลิลลี่เล่าเรื่องทั้งหมดให้แลนซ์ฟังและใส่สีตีไข่ไปตลอดทาง ทั้งนั้นเธอก็ไม่ได้บอกแลนซ์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับผู้อาวุโสลำดับที่สาม รวมถึงเหตุการณ์วางยาพิษด้วย อย่างไรเสียเธอก็ไม่มีทางเปิดเผยเรื่องนี้ออกมาอย่างโจ่งแจ้งแน่

“แนช วู๊ด! หมายความว่าปู่กับย่าตายไปหมดแล้วงั้นหรอ? และคนในตระกูลลาโกริโอก็เหลือกันอยู่แค่นี้?”

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ แลนซ์โกรธมากจนเผลอกำหมัดแน่น “ผมไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะปฏิบัติกับแม่แบบนี้ ไม่ต้องกังวล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะปกป้องและล้างแค้นให้แม่เอง!”

“อย่าทำอะไรวู่วาม แลนซ์” ลิลลี่พูดอย่างเร่งรีบ “พรสวรรค์ด้านการต่อสู้ของเฟนด์ค่อนข้างดี ตอนนี้เขามาถึงที่นี่แล้ว และแม่ก็คิดว่าเขาอาจจะเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งหรือสองในระดับเทพสูงสุดไปแล้วด้วย ที่สำคัญกว่านั้น พลังการต่อสู้ของเจ้าสารเลวนั่นก็ทรงพลังอย่างน่าตกใจ เขายังมีความแข็งแกร่งที่จะอยู่เหนือกว่าระดับการบ่มเพาะของเขา เนื่องจากนายหญิงของลูกเป็นถึงผู้อาวุโส ลูกก็ควรบ่มเพาะตนเองให้ดียิ่งขึ้น เราจะฆ่าเขาเมื่อเรามีโอกาส!”

แลนซ์ยิ้มหวาน “เขาอยู่ในขั้นที่สองในระดับเทพสูงสุดแล้วจะยังไงล่ะ? แม่รู้ไหมว่าตั้งแต่ผมมาที่นี่ ผมบ่มเพาะตัวเองได้ดีแค่ไหน อีกทั้งนายหญิงยังให้ใส่ใจกับผมมาก เขาให้สิ่งของล้ำค่ามากมายแก่ผมเพื่อช่วยให้ได้บ่มเพาะตัวเอง และตอนนี้ผมก็อยู่ในขั้นที่แปดในระดับเทพสูงสุดแล้วด้วย!”

แลนซ์มองไปรอบ ๆ ก่อนจะกระซิบบอกลิลลี่ว่า “แม่อย่าห่วงไปเลย ตราบใดที่ผมบ่มเพาะตัวเองอย่างเหมาะสมและทะลวงเข้าสู่ระดับทะลวงวิญญาณได้ ผมอาจได้เป็นเจ้าตำหนักคนต่อไป ตอนนี้เจ้าตำหนักและคนอื่น ๆ ต่างจับตามองผมกันหมด!”

ลิลลี่ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ตำหนักนี้ทรงพลังมาก พวกเขามีสมาชิกหลายแสนคนและนักสู้ในระดับทะลวงวิญญาณถึงสองคน หากลูกชายของเธอได้ขึ้นเป็นเจ้าตำหนักในอนาคต การฆ่าตระกูลวู๊ดและล้างแค้นให้พ่อแม่และตระกูลของเธอคงเป็นเรื่องง่ายอย่างเหลือเชื่อ

ผู้อาวุโสลำดับที่ห้าของเผ่ากระหายเลือดกล่าวขึ้นก่อนที่หัวหน้าของเผ่าดาบราชันย์ จอช วอลล์แมนจะทันได้บ่นอะไร

จอช ขมวดคิ้วเมื่อได้ล่วงรู้ถึงสถานการณ์ “คนของพวกคุณจะเผชิญหน้ากับการสูญเสียที่ใหญ่โตขนาดนั้นได้ยังไง? แล้วเหตุใดกองทัพทั้งเก้าถึงได้มีผู้คนมากมายขนาดนี้?”

ผู้อาวุโสลำดับที่ห้ายกมือขึ้นแสดงความเคารพแบบกำปั้นชนฝ่ามือและกล่าวว่า “พวกเขาไม่ได้มีแค่คนจากกองทัพทั้งเก้า นายท่านวอลล์แมน พวกเขายังมีคนจากดินแดนรกร้างอีกนับแสน เราได้ฆ่าคนของพวกเขาไปมากแล้ว แต่ก็ยังเหลืออีกมาก ระดับพลังยุทธของพวกเขาบางคนเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล! เราชี้ชัดไม่ได้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่มากี่เดือนแล้วกันแน่!”

ผู้อาวุโสลำดับที่หกก้าวไปข้างหน้าและพูดเสริมว่า “นายท่านวอลล์แมน พวกเราคือนักรบในกองกำลังภาคี คุณต้องตัดสินใจแทนเรา!”