มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1861

หลังจากนั้นไม่นานจอชก็เล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้หัวหน้าเผ่าทั้งสองฟังตั้งแต่ต้นจนจบ

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ! คน ๆ หนึ่งจะสามารถทะลวงอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้นเช่นนี้ได้อย่างไร? เจ้าสารเลวนั่นต้องเก็บสิ่งของล้ำค่าบางอย่างได้ เป็นบางอย่างที่หายากและล้ำค่าจริง ๆ!”

ใบหน้าของนายท่านโลเดอร์เต็มไปด้วยอารมณ์ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “เราต้องกำจัดเจ้าสารเลวนั่น! หากเราปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ เขาจะต้องสร้างปัญหาให้กับกองกำลังภาคีในสักวันหนึ่งอย่างแน่นอน!”

"ใช่! คุณพูดถูก! ถ้าเจ้าสารเลวนี้ยังมีชีวิตอยู่ เราจะต้องเจอกับปัญหาไม่จบไม่สิ้น!”

นายท่านโลเดอร์พยักหน้าพร้อมกับยืนยันอย่างหนักแน่น

“ท่าน ผม…”

ใบหน้าของจอชเปลี่ยนไปเมื่อเขาฟังหัวหน้าเผ่าทั้งสอง “วันนี้ผมมาเพื่อแจ้งให้พวกคุณทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ดังกล่าว เพื่อให้พวกคุณสามารถนำที่เหลือเพื่อจัดการประชุมหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้! ผมจะขอเสนอบางอย่างด้วย!”

"โอ้? ว่ามาสิ?"

จอชตกใจกับความโกรธของนายท่านโลเดอร์ เขาจึงรีบอธิบายทันทีว่า “นายท่านโลเดอร์ ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น! สิ่งที่ผมอยากเสนอก็คือ เนื่องจากจำนวนประชากรไม่ได้เพิ่มขึ้นมากนัก บางทีเราอาจเจรจากับกองกำลังปฏิภาคีและขอให้พวกเขาชดเชยการสูญเสียบางส่วนให้กับเรา ด้วยวิธีนี้เราจะไม่เสียหน้าและความเหนือกว่าไป เพราะยังไงเสียเราก็ไม่อาจแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้นี่นา!”

จอชหยุดอีกครั้งแล้วพูดต่อ “นอกจากนี้หากเราต้องทำสงครามกับอีกฝ่าย ต่อให้เราจะชนะเราก็ต้องพบกับความสูญเสียที่มากเกินกว่าจะรับไหว!”

คราวนี้นายท่านแมคเคนซี่ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายท่านจอชวิธีคิดของคุณนั้นไม่มีทางเป็นไปได้เลย! แม้ว่าเราจะหลีกเลี่ยงสงครามครั้งใหญ่ได้ แต่เราไม่อาจการปะทะกันในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้หรอก! ยิ่งไปกว่านั้นเผ่ากระหายเลือดได้เสียสละตัวเองไปมากมายเพื่อเกียรติยศของกองกำลังภาคี! ยังไงซะ อย่างน้อยเราก็ต้องเรียกร้องการชดเชยจากพวกเขา! และการชดเชยนั้นจะไม่ใช่แค่ทรัพยากรคุณภาพต่ำเท่านั้น!”

นายท่านโลเดอร์พูดแทรกขึ้นมา “เอาล่ะ เอาล่ะ! เราจะต้องนำเรื่องนี้ไปบอกหัวหน้าเผ่าคนอื่น ๆ เนื่องจากเราสองคนไม่มีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจเด็ดขาดเพียงลำพัง เราต้องการการประชุมกับเผ่าใหญ่อีกสี่เผ่าเพื่อตัดสินใจในขั้นตอนต่อไป! แต่ผมเชื่อว่าหัวหน้าเผ่าคนอื่น ๆ จะไม่ยอมประนีประนอมเช่นกัน วันนี้คุณหมดหน้าที่แล้ว ออกไปได้!”