มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1881

"คุณไม่ต้องห่วงหรอก แค่ออกไปจบเรื่องนี้เสีย หลังการต่อสู้จบลงผมจะมอบโอสถให้คุณด้วย ผมเก็บมันไว้เผื่อคุณแล้ว” เฟนด์ตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ผมจะไม่เรียกเก็บของล้ำค่าจากคุณ ผู้ช่วยหัวหน้าเผ่าของผม”

“ก็ได้ ก็ได้! ขอบคุณ หัวหน้าเผ่า!” ออสตินมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ เขาใกล้จะเข้าสู่ขั้นที่สองระดับทะลวงวิญญาณแล้ว ดังนั้นหากเฟนด์ให้โอสถชั้นยอดระดับสามแก่เขา ไม่เพียงแต่เขาจะทะลวงเข้าสู่ระดับขั้นที่สองระดับทะลวงวิญญาณเท่านั้น แต่เขาอาจจะสามารถทะลวงผ่านเข้าสู่ขั้นที่สามระดับทะลวงวิญญาณในครั้งเดียวได้อีกด้วย!

เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะยิ่งมีความสุขกับตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าเผ่าขึ้นไปอีก

ขณะที่เขาเฝ้าดูสมาชิกของตำหนักโลหิตแกร่งกล้าพุ่งตรงเข้ามา เฟนด์ก็ออกคำสั่ง “ทุกคนฟังให้ดี ผม ผู้ช่วยหัวหน้าเผ่า ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง ผู้อาวุโสลำดับที่สอง และผู้อาวุโสลำดับที่สามจะเข้าร่วมการต่อสู้ ผู้อาวุโสที่เหลืออีกห้าคนจะรออยู่ที่นี่ ลองสำรวจพื้นที่รอบนอกดู และอย่าปล่อยให้สมาชิกคนใดจากตำหนักโลหิตแกร่งกล้าหนีรอดไปได้ พวกคุณทั้งห้าจะเปิดเผยพลังยุทธของตนไม่ได้ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจแล้ว!” ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ พยักหน้าในทันที แม้ว่าพวกเขาจะนึกอิจฉาผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและคนอื่น ๆ แต่อย่างไรเสียคนทั้งสี่คนนั้นจะต้องชนะอย่างแน่นอน เนื่องจากเฟนด์ขอให้พวกเขาต่อสู้เพียงสี่คน พวกเขาย่อมอิจฉาคนทั้งสี่อย่างแน่นอน เนื่องจากนับวันนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ต่อสู้กับคนที่มีทักษะยุทธที่เกือบจะเท่ากัน

สมาชิกของตำหนักโลหิตแกร่งกล้าหยุดอยู่ไม่ไกลจากเฟนด์และคนอื่น ๆ และเจ้าตำหนักของพวกเขายิ้มเยาะคู่ต่อสู้ "พุทโธ่! พวกเขามาที่นี่เพื่อต้อนรับเราทันทีที่รู้ว่าเรากำลังมางั้นหรือ? ฮ่า ๆ! ประหลาดใจเสียจริง! พวกเขาทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย!”

พวกเขามีความสุขมากที่ได้รับคำสั่งให้ 'จัดการ' กองทัพทั้งเก้าในครั้งนี้

ผู้ช่วยเจ้าตำหนักจากฝ่ายตรงข้ามคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดกับเจ้าตำหนักว่า “เจ้าตำหนัก ผมคิดว่าคนพวกนี้กำลังอยากทำอะไรบางอย่าง ฮ่า ๆ! พวกเขาบอกว่าพวกเขาเป็นคนของเผ่าเก้าเทพ ผมคิดว่าพวกเขาต้องเป็นคนของกองทัพทั้งเก้าและเป็นคนที่มาจากดินแดนรกร้างแน่นอน!”

เจ้าตำนักโลหิตแกร่งกล้าเข้าใจสถานการณ์ในทันทีและหัวเราะอย่างไม่พอใจ “ฮ่าฮ่า! พ่อหนุ่ม นายค่อนข้างมีหัวคิดทีเดียว นายตั้งใจจะโกหกเราโดยหวังว่าเราจะจากไปเพราะคิดว่ามาผิดที่ใช่ไหม? แล้วทันทีที่เราจากไปพวกนายก็จะรีบหนีไปทันที ใช่หรือเปล่า?”

ผู้ช่วยเจ้าตำหนักยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พ่อหนุ่มนายคงคิดได้แบบนี้ แต่เราไม่ใช่คนโง่ เรารู้จักหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งจากกองทัพทั้งเก้า คิดยังไงถึงได้โกหกเรา?”