มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1889

ผู้อาวุโสชายพยักหน้าและพูดว่า “ตอนนี้กองทัพทั้งเก้าอาจจะมีปัญหา พวกเขามีศัตรูเข้าหามากมาย ในขณะที่พวกเขามีคนจากดินแดนรกร้างอยู่ด้วยเพียงไม่กี่แสนคนเท่านั้น แม้ว่าจำนวนของพวกมันจะนับว่าไม่น้อยแต่พลังการต่อสู้โดยรวมของพวกเขาก็อยู่ในระดับหนึ่งจากห้าดาวเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถต่อกรกับตำหนักโลหิตแกร่งกล้าได้ ดังนั้นผมจึงคาดการณ์ว่าคนของกองทัพทั้งเก้าจะหลบหนีได้ยาก!”

“อ่า น่าเสียดายสำหรับอัจฉริยะอย่างเฟนด์ วู๊ด ฉันได้ยินจากคนของตำหนักคลื่นเมฆาว่าเขามีพรสวรรค์ในการต่อสู้ของเด็กนั่นน่าทึ่งมาก ช่างน่าเสียดาย!"

ผู้อาวุโสหญิงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้อีกครั้ง “เมื่อกลับไปถึง ฉันจะไปสำรวจจำนวนที่เหลือของสมาชิกตำหนักคลื่นเมฆา ฉันเชื่อว่าหากมีคนที่สามารถหลบหนีได้ พวกเขาจะไปที่ตำหนักของพวกเราเพื่อหาที่หลบภัย”

“อืม งั้นก็กลับกันเถอะ!”

หลังจากที่พวกเขาพูดคุยกันสักพัก พวกเขาก็กลับไปที่ตำหนักของตัวเอง

ในขณะนั้นเฟนด์และคนอื่น ๆ ล้วนมีความสุขอย่างมาก พอตกกลางคืนก็เตรียมพักผ่อนกันตามสมควร

“นี่มันสุดยอดไปเลยเราได้รับชัยชนะอย่างงดงาม!”

เซเลน่าและเฟนด์นั่งอยู่ในลานบ้าน พวกเขามองไปยังดวงจันทร์บนท้องฟ้า แต่เธอขมวดคิ้วอย่างรวดเร็วและพูดว่า “แม้ว่าเราจะได้รับชัยชนะ แต่ผู้คนจากกองกำลังภาคีอาจจะส่งกองกำลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านี้มาตามล่าเราในครั้งต่อไป”

มาพูดถึงจุดนี้เฟนด์หยุดชั่วคราวก่อนที่จะกล่าวต่อไป "นอกจากนี้ เมื่อตำหนักที่ใหญ่กว่ารู้ถึงสถานการณ์ของเราพวกเขาย่อมจะไม่ทำอะไรผลีผลาม พวกเขาจะเรียกประชุมร่วมกับตำหนักอื่น ๆ อย่างแน่นอน จากนั้นพวกเขาจึงจะตัดสินใจได้ว่าจะส่งกองกำลังใดมาสร้างปัญหาให้กับเรา หากเป็นอย่างนั้นก็น่าจะใช้เวลาเพิ่มอีกสองสามวัน!”

เซเลน่าพยักหน้าและพูดต่อว่า “หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจแล้ว พวกเขาจะส่งคนไปแจ้งกองกำลังนั้น ซึ่งจะใช้เวลาอีกสองสามวันด้วย จากนั้นก่อนที่กองกำลังนั้นจะเข้าสู่สนามรบ พวกเขาจะต้องเฟ้นหาผู้ที่มีระดับพลังยุทธก้าวหน้า เพื่อที่พวกเขาจะได้สู้กับเราได้ และนั่นก็หมายความว่าพวกเขาอาจจะต้องใช้เวลาเหมือนกันใช่ไหม?”

เฟนด์พยักหน้า “ผมเลยอนุมานว่าน่าจะใช้เวลาอีกราว ๆ หนึ่งเดือน ในช่วงเดือนนี้ เราต้องเพิ่มพลังการต่อสู้ของเผ่าเราอย่างรวดเร็ว! อย่างน้อยตอนนี้เราก็มีคนในระดับทะลวงวิญญาณจำนวนสิบคนแล้ว แต่พวกเขารู้แค่ว่าเรามีกันห้าคน! และนี่คือข้อได้เปรียบ! พวกเขาจะประเมินเราต่ำกว่าที่เราเป็น!”