มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1910

ความเร็วของนายท่านแมคเคนซี่เทียบกับเฟนด์ไม่ได้เลย ทันใดนั้นเขาก็เห็นประกายแสงสีทองพร้อม ๆ กับที่เฟนด์กระแทกกำปั้นลงบนไหล่ของเขา หมัดนั้นทำให้ข้อต่อของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขาส่งเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั้งร่าง หมัดนั้นทำให้ไหล่ของเขาใช้การไม่ได้อีกต่อไป

เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชาในขณะที่เขาโชว์กำปั้นซ้ายขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่ให้เวลานายท่านแมคเคนซี่ได้ป้องกันตัวเองเลย แสงสีทองส่องประกายบนกำปั้นของเขาในขณะที่เขากระแทกมันเข้ากับหน้าอกด้านขวาของนายท่านแมคเคนซี่ด้วยแรงที่มากพอจะปลิดชีวิตใครก็ได้ เสียงกระดูกหักดังขึ้นอีกครั้ง หมัดนี้ไม่เพียงแต่ทำให้กระดูกของนายท่านแมคเคนซี่แตกละเอียดเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาไม่สามารถกระตุ้นพลังฉีของเขาออกมาได้อีกด้วย ดังนั้นเขาจึงตกลงไปที่พื้นราวกับใบไม้ร่วงหล่น

เฟนด์ยังไม่จบกับเขา ชายหนุ่มตามเขาลงมาและคว้าคอเสื้อของนายท่านแมคเคนซี่เอาไว้ หมัดต่อไปจะกระทบเข้าที่เส้นลมปราณของนายท่านแมคเคนซี่ เขาวางแผนที่จะทำลายพลังยุทธของอีกฝ่ายให้สิ้นซากเพื่อให้แน่ใจว่าศัตรูจะไม่มีโอกาสกลับมาล้างแค้นเขาได้

ดวงตาอันน่าเกรงขามของนายท่านแมคเคนซี่เบิกโพลงในขณะที่เขารู้ว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ความสิ้นหวังที่เป็นดังหุบเหวไร้ก้นก้องอยู่ในหัวใจของเขา หากพลังยุทธของเขาถูกทำลายลงจนสิ้น เขาจะไม่เหลืออะไรเลย ด้วยแรงเฮือกสุดท้าย เขาจ้องมองที่เฟนด์ด้วยแววตาอ้อนวอนและพูดว่า “อย่าทำลายพลังยุทธของฉัน ฉันขอร้องนายล่ะ อย่าทำลายฉันเลย ฉันยอมเป็นทาสนายก็ได้! ฉันยอมทำทุกอย่าง!”

‘ยอมเป็นทาสงั้นหรอ’ รอยยิ้มเย็นชาของเฟนด์ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ในสายตาของเขา นายท่านแมคเคนซี่เป็นเพียงขยะไร้ค่า “รู้ไหมว่ามีคนต่อแถวที่จะมาทำหน้าที่เป็นที่รองมือรองเท้าของผมกี่คน? คุณไม่คู่ควรที่จะทำอะไรแบบนั้นหรอก!”

ทันทีที่เขาเอื้อนเอ่ยคำเหล่านั้นออกมา นายท่านแมคเคนซี่ก็รู้สึกถึงพลังที่รุนแรงที่พุ่งผ่านเส้นลมปราณของเขา ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจากการถูกทำลายเส้นลมปราณทำให้ร่างกายของเขากระตุกและเกือบจะขาดอากาศหายใจ ในวินาทีต่อมา เขาเจ็บปวดมากจนตาแทบถลนและหมดสติไป เฟนด์ไม่คิดที่จะปล่อยให้นายท่านแมคเคนซี่ตายไปอย่างง่าย ๆ เขาจะทำแบบนั้นได้ยังไงในเมื่ออีกฝ่ายพยายามโจมตีเขาตั้งหลายครั้ง นายท่านแมคเคนซี่ถูกหามกลับไปยังเผ่าเก้าเทพราวกับซากสัตว์ที่ตายแล้ว

จากนั้นเขาก็โยนร่างของนายแมคเคนซี่ลงบนพื้นราวกับว่าเขาเป็นสุนัขที่ตายแล้ว อีกฝ่ายไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าเขาไม่มีอนาคตให้เฝ้ารอ เพราะพลังยุทธของเขาถูกทำลายลงจนไม่มีชิ้นดีแล้ว

“ปล่อยปลาซิวปลาสร้อยพวกนี้ไปเถอะ สำหรับสามคนนี้ พวกเขาจะรีบตายไม่ได้ ผมวางใจที่จะมอบนายท่านโลเดอร์นายท่านแฮ็คฟอร์ดและนายท่านแมคเคนซี่ให้กับคุณ พลังยุทธของนายท่านแมคเคนซี่ถูกทำลายจนสิ้นแล้ว และคุณควรทำเช่นเดียวกันกับอีกสองคนที่เหลือด้วย แล้วหลังจากนั้นผมจะปล่อยให้คุณทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ” เฟนด์ไม่อยู่รอคำตอบ เขาเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง

เมื่อเข้าไปในห้อง เขาเรียกหาเควิน คาเบลโล เขาประเมินว่าจะใช้เวลาไม่นานในการก้าวไปสู่ระดับนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลางระดับสี่ ขณะที่ตอนนี้เขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นต้นระดับสี่ได้แล้ว