มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1918

นับตั้งแต่อดีต โรงแรมขนาดย่อมและร้านอาหารถือเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการรับข้อมูลข่าวสาร นี่คือเหตุผลที่เฟนด์ต้องมีห้องพักในโรงแรม แม้จะมีบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็ยังมีความแตกต่างระหว่างโลกนี้กับโลกของแคทธีเซียอยู่

เรื่องที่คล้ายคลึงกันก็คือการพัฒนาอารยธรรมศิลปยุทธ แต่นอกจากนั้นแล้วส่วนอื่น ๆ ของโลกใบนี้ที่ไม่อาจเทียบได้กับโลกของแคทธีเซีย สิ่งที่แตกต่างก็คือวัฒนธรรมศิลปยุทธของพวกเขาได้รับการพัฒนาไปได้ไกลกว่าเมื่อเทียบกับโลกของแคทธีเซีย แม้แต่ระดับทักษะยุทธและทักษะศิลปยุทธของพวกเขาก็ยังแตกต่างจากโลกของแคทธีเซียตั้งแต่เรื่องขั้นพื้นฐาน

สำหรับโรงแรมนี้ ทั้งจากรูปลักษณ์ภายนอกและตกแต่งภายในแล้ว ที่นี่ถือว่าเป็นเพียงโรงแรมธรรมดา ๆ เท่านั้น

แน่นอนว่าเฟนด์ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เพราะอย่างไรเสียเขาก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเวลาสนุกกับชีวิตเสียหน่อย ทวีปเฮสเทียเต็มไปด้วยกองกำลังต่าง ๆ มากมาย และการต่อสู้ระหว่างผู้มีอำนาจเหล่านั้นก็ไม่เคยหยุดลง เมื่อเทียบกับโลกของแคทธีเซียแล้วที่นี่นับว่าอันตรายกว่ามาก

ความคิดนี้ทำให้เฟนด์เกิดความลังเลใจ เฟนด์คิดว่าการเดินทางของเขาจะต้องพบกับอุปสรรค เขาต้องพัฒนาพลังของเขาให้ได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพื่อที่เขาจะได้สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในโลกนี้ได้ตลอดเวลา

ในขณะที่เขาวางแผนที่จะเข้าไปในมัสตาร์ด ซี๊ดและพูดคุยกับครอบครัว ก็มีเสียงดังมาจากด้านนอกห้อง ฟังดูเหมือนมีใครบางคนทำของตกแตก

เฟนด์ไม่ได้ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่การที่เขาปิดหูปิดตาทั้งที่เพิ่งมาถึงสถานที่แห่งนี้อาจเป็นอุปสรรคต่อเส้นทางของเขาในอนาคต เขาผลักประตูและเดินลงบันไดไปยังห้องโถงที่ลูกค้าใช้รับประทานอาหาร

กลุ่มคนรวมตัวกันที่ห้องโถงที่เดิมทีเงียบสงบ ชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีแดงกำลังจ้องมองชายที่มีหนวดเครารกทึบ บรรยากาศระหว่างพวกเขาตึงเครียดมากจนดูเหมือนว่าการต่อสู้จะปะทุขึ้นได้ในทุกวินาที

ชายในชุดคลุมสีแดงมีแก้มที่บวมปูดในขณะที่เขาพูดกับชายมีหนวดเคราด้วยความโกรธ “แกจะไปรู้อะไร?! อย่าคิดว่ามาจะอวดเก่งต่อหน้าฉันได้! คนบ้านนอกธรรมดา ๆ อย่างแกมีสิทธิ์อะไรจะมาแย่งชิงของล้ำค่ากับฉัน!”

"โอ้พระเจ้า! นี่น่าจะทำให้ฉันขำจนปวดท้องนะ นายคิดว่าตัวเองจะได้เป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์งั้นหรือ! ไปตักน้ำใส่กะโหลกแล้วชะโงกดูเงาตัวเองก่อนไป ความแข็งแกร่งในในปัจจุบันของนาย ต่อให้นายยอมเช็ดอึเช็ดฉี่ให้พวกเขา พวกเขาก็คงไม่จ้างหรอก ให้พวกเขาก็ตาม อย่าได้พูดถึงการเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์เลย!”

สิ่งที่ชายคนนั้นพูดทำให้ชายมีเคราโกรธมาก กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาเบื้องตึงขณะจ้องไปที่ฟาร์ลีย์

“ฉันจะเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ได้แน่ รอดูก็แล้วกัน!” ชายมีหนวดเคราดูคล้ายว่าจะไม่อยากพูดกับฟาร์ลีย์ให้เปลืองน้ำลายอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงหยิบผลึกวิญญาณออกมาจากกระเป๋าสองเม็ดออกมาและกระแทกมันลงบนโต๊ะเสียงดังสนั่นก่อนจะจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

รอยยิ้มเย้ยหยันของฟาร์ลีย์ยังคงปรากฏเด่นหราอยู่บนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาเฝ้ามองชายมีหนวดเคราจากไป