มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1926

ณ จุดนี้ทุกคนเริ่มไว้อาลัยให้กับเฟนด์อย่างเงียบ ๆ ถึงอย่างไรวอร์เรนก็เป็นถึงผู้ฝึกยุทธที่ทรงพลังแม้ว่าตัวตนของเขาจะถูกมองข้าม แต่เขาก็เป็นถึงศิษย์ภายนอกของตำหนักสองกษัตริย์และฝึกฝนทักษะยุทธขั้นเลิศระดับอำพัน ผู้ฝึกยุทธทั่ว ๆ ไปเทียบเขาไม่ได้หรอก

แต่ผู้ชมไม่ได้โง่ เมื่อพวกเขาเห็นว่าเฟนด์ดูคล้ายจะไม่สะทกสะท้านต่อทักษะยุทธอันทรงพลังที่วอร์เรนแสดงออกมา พวกเขาก็นึกสงสัยทั้งที่อีกใจก็นึกสมเพชเฟนด์ไปในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้ฝึกยุทธที่ทรงพลังอีกคนหนึ่งอย่างนั้นหรือ?

ความคิดดังกล่าวผ่านเข้ามาในห้วงความคิดของผู้คนก่อนที่พวกเขาจะปฏิเสธความคิดนั้นอยู่ในใจ เฟนด์ไม่ใช่คนของเซนิธ ซัน ซิตี้ และเขาอาจไม่เข้าใจถึงน้ำหนักของชื่อตำหนักสองกษัตริย์

การนิ่งเฉยของเฟนด์ทำให้วอร์เรนซึ่งโกรธจัดอยู่แล้ว ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก เขาเย้ยหยันอย่างเย็นชาและพิพากษาการตายให้เฟนด์อย่างเงียบ ๆ

ดาบสีเงินในมือของเขาเปล่งแสงสีเงินเย็นยะเยือกออกมาในขณะที่ฟันเข้าหาเฟนด์ เมื่อมองดูแสงจากดาบอย่างละเอียด จะพบว่ามีระลอกคลื่นไหลเวียนอยู่ในนั้น นี่แสดงได้ถึงการรวบรวมพลังอันแข็งแกร่ง ผู้คนที่ยืนอยู่รอบ ๆ เฟนด์รีบถอยออกห่าง หากพวกเขาได้รับผลกระทบจากคลื่นพลังงานนี้ พวกเขาอาจตายในทันทีเลยก็ได้!

“ยอมรับความตายซะ ไอ้สารเลว!” วอร์เรนคำรามด้วยความโกรธ และรัศมีดาบสีเงินก็พุ่งเข้าหาศีรษะของเฟนด์อย่างรวดเร็ว

ผู้ชมเห็นว่าเฟนด์ยื่นมือขวาออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย แสงสีดำขนาดเท่านิ้วก็ลอยอยู่บนฝ่ามือขวาของเขา แสงนี้ดูธรรมดาและไม่มีพลังอะไร เฟนด์ยกฝ่ามือขึ้นและรวบรวมพลังงานสีดำบนนิ้วของตัวเอง

ขณะที่เขาชี้ไปข้างหน้า พลังงานสีดำก็พุ่งไปหาออร่าของดาบสีเงิน รัศมีของดาบสีเงินนั้นยิ่งใหญ่มากจนดูเหมือนว่าสามารถผ่าหินออกได้เป็นสองซีก แต่ในทางตรงกันข้าม หากไม่ได้สังเกตให้ดี แสงสีดำที่เฟนด์ใช้นิ้วสะบัดออกดูเหมือนจะไม่มีคลื่นพลังอะไร

วอร์เรนยังสังเกตเห็นแสงสีดำที่เฟนด์ส่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา เขาปลายตามองแสงนั้นด้วยความดูถูก เขาสนใจเพียงแค่ระลอกคลื่นพลังงานบนแสงสีดำก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะตัดสินได้แล้วว่ามันไม่เป็นอันตราย

ตู้ม!

เพล้ง!

ด้วยเสียงที่ดังสนั่น ดาบสีเงินของเขาค่อย ๆ แตกทีละน้อยหลังจากที่มันชนเข้ากับแสงสีดำ ดาบไม่อาจต้านทานแสงทมิฬนั้นได้ ส่งผลให้แสงสีดำพุ่งเข้าสู่แขนของวอร์เรนในทันที

สิ่งเดียวที่ทุกคนได้ยินคือเสียงร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดของวอร์เรน “อ๊าก! เจ็บชะมัดเลย!"

เสียงร้องไห้ที่น่าสะเทือนใจนี้ทำให้ทุกคนขนหัวลุก