มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1948

เฟนด์ฟังการสนทนาของฝูงชนอย่างเงียบ ๆ

ในขณะนั้น มอร์ตันพร้อมที่จะออกหมัด แต่แล้วเขาก็ไปทำเรื่องโง่ ๆ ด้วยการมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสายตายั่วยุซึ่งทำให้เจอรัลด์กลอกตาใส่เขา จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “จับตาดูพลังอันแรงกล้าของฉันไว้ให้ดี!”

พอพูดจบ เขาก็ชกกำปั้นที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทองหนาลงไปที่ออบซิเดียน แรงนั้นแข็งแกร่งมากจนทุกคนสามารถได้ยินเสียงของพละกำลังที่มาจากกระดูกของเขา ออบซิเดียนส่งเสียงออกมาและแสงก็สว่างขึ้นทันที ความแรงของการโจมตีของมอร์ตันนั้นคล้ายกับเจอรัลด์แต่กอปรไปด้วยความเพ้อฝันที่มากกว่า

ทุกคนจ้องมองไปที่แสงไฟด้วยดวงตาเบิกกว้าง พวกเขาเป็นพยานในการแลกฝีปากกันระหว่างคนทั้งคู่มาโดยตลอดและแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นผลลัพธ์ของมอร์ตัน ถ้ามอร์ตันมีพลังมากกว่าเจอรัลด์จริง ๆ ต่อไปเจอรัลด์ก็อาจจะต้องสงบปากสงบคำ

มอร์ตันไม่รีบร้อนที่จะเห็นผลลัพธ์ของเขา ยังไงก็ตาม ฝูงชนสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่ามีเพียงไฟสี่ดวงเท่านั้นที่ถูกจุดขึ้น เขาใช้พลังงานทั้งหมดในร่างกายของเขาไปแล้ว และแสงที่ห้าก็ควรจะกระพริบออกมาสักหน่อย แต่ท้ายที่สุดมันก็ยังมืดอยู่เช่นเดิม

ใบหน้าของมอร์ตันเป็นสีคล้ำเขียว คำพูดทั้งหมดที่เขาพูดก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาและความเป็นจริงก็ตบหน้าเขาอย่างจัง เขาเอาชนะเจอรัลด์ได้เพียงหนึ่งวินาที และนั่นคือความจริง ยังไงก็ตาม นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าไฟดวงที่ห้าไม่สว่างขึ้น เขาไม่อาจเอื้อมถึงโอสถซานหยวน

“ฮ่าฮ่า ฉันพนันได้เลยว่าตอนนี้นายต้องนึกเสียใจกับคำพูดของตัวเองอยู่แน่” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้า “นายนี่โม้เก่งจริง ๆ! ฉันคิดว่าอย่างน้อยนายก็จะจุดไฟดวงที่ห้าได้เป็นเวลาซักสองหรือสามวินาที แต่ดูเหมือนว่าปากนายจะเก่งกว่าด้านอื่นมากทีเดียว!”