มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1967

ขณะที่เฟนด์หันหลังกลับและกำลังจะปิดประตู เขาก็ได้ยินใครบางคนตะโกนมา แม้จะฟังดูค่อนข้างดุดันก็ตาม “นายคือเฟนด์ใช่ไหม?”

แม้ว่านี่จะเป็นคำถาม แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นการถากถางกันเสียมากกว่า เฟนด์หันกลับไปอย่างช้า ๆ และเห็นชายที่มีเคราสั้นและดูน่ากลัวยืนอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

เฟนด์จำชายคนนี้ไม่ได้ เขาสวมเสื้อผ้าที่บ่งบอกว่าเขาเป็นศิษย์ภายนอก ชายผู้นี้ต้องเป็นศิษย์ภายนอกที่เข้าร่วมตำหนักผ่านกระบวนการรับสมัครตามปกติ ตามระดับอาวุโสพวกเขาควรเรียกชายผู้นี้ว่าว่าศิษย์พี่

แต่เฟนด์ไม่อาจพูดเช่นนั้นกับชายตรงหน้าได้ เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้มีเจตนาดี อันที่จริงเฟนด์ไม่คิดอยากจะเล่นตามเกมของเขา เฟนด์เป็นหน้าใหม่ของที่นี่และไม่อยากทำตัวก้าวร้าว

เขาเพียงพยักหน้าแทนคำตอบเวสลีย์ เซเยอร์ชำเลืองมองเฟนด์ ก่อนที่เขาจะมองไปที่บ้านเดี่ยวที่อยู่ด้านหลังเฟนด์ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยความอิจฉา

“ฉันไม่รู้ว่าตำหนักคิดอะไรอยู่ ที่นี่มีที่พักส่วนตัวเพียงสามสิบหลัง แต่พวกเขากลับยกมันให้กับโล่มนุษย์อย่างนาย!”

ไม่ใช่แค่เฟนด์ แต่แม้แต่ศิษย์ที่เพิ่งเข้าร่วมตำหนักที่ล้อมรอบพวกเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคำพูดของเวสลีย์ เขาหมายความว่าอย่างไร โล่มนุษย์อย่างนาย?

เฟนด์ขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง? เราต่างก็เป็นศิษย์ภายนอก โล่มนุษย์อะไรของนาย?”

เวสลีย์ทำตัวโง่เง่าเกินไปจริง ๆ แม้ว่าเขาจะเป็นศิษย์ภายนอกที่ได้รับคัดเลือกภายใต้สถานการณ์ปกติ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเหนือกว่าคนอื่น ๆ ในที่นั้น

พวกเขาบางคนอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงดัง “เราเพิ่งได้เป็นศิษย์ภายนอก และเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะไม่แข็งแกร่งเท่านายที่ฝึกฝนในตำหนักเป็นเวลานาน แต่ในหมู่พวกเราก็มีอัจฉริยะอยู่ด้วย! เฟนด์แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเรา ศิษย์อาวุโสลีเคยกล่าวไว้ว่าความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในอันดับสามร้อยคนแรกในบรรดาศิษย์ภายนอกเชียวนะ!”

เวสลีย์ชำเลืองมองที่เฟนด์และพูดเสียงดังหลังจากที่เขาได้ยินสิ่งนี้ “นั่นก็แค่การคาดเดาของศิษย์อาวุโสลี แต่ความแข็งแกร่งของฉันได้รับการยืนยันแล้ว และฉันก็อยู่ในสองร้อยอันดับแรกด้วยซ้ำ!”