มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1986

โนเอลเกือบจะคิดว่าตัวเองหูฝาดไปเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด เพราะเอ่ยถามอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัวว่า 'นายว่าไงนะ? นายอยากจะปรับไปถึงระดับไหนนะ?'

เฟนด์เกาจมูกโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของโนเอล เขาเคยคิดว่าโนเอลจะยอมรับได้หรือไม่หากออกมาจากค่ายกลได้โดยไม่มีรอยขีดข่วน ถ้าเขาไม่ได้มีเรื่องกับเวสลีย์เสียก่อน เขาอาจจะไม่สนใจเรื่องผลที่จะตามมาก็เป็นได้ เห็นได้ชัดว่าเฟนด์ไม่มีอารมณ์ที่จะมาคิดเรื่องนี้

เขาหายใจออกเบา ๆ ก่อนที่จะพูดซ้ำ “ผมบอกว่าผมต้องการปรับความยากขึ้นเป็นระดับสี่ ได้โปรดปรับระดับให้ผมที”

ครั้งนี้ โนเอลได้ยินสิ่งที่เขาพูดอย่างชัดเจนที่สุด ในขณะเดียวกัน สีหน้าของเขาก็แข็งทื่อในขณะที่เขาอ้าปากกว้าง ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมาจาก

มุมปากของเขาสั่นเล็กน้อย “นายบ้าไปแล้วหรอ? นี่นายบ้าหรือฉันบ้ากันแน่? นายต้องการความยากระดับสี่เนี่ยนะ? นายเข้าใจความยากของระดับสี่หรือเปล่า? แม้แต่ผู้ดูแลของตำหนักก็ไม่กล้าท้าทายความยากในระดับนี้เลยด้วยซ้ำ หากนายเข้าไปในนั้นคลื่นกระแทกวิญญาณอาจจะทำให้นายกลายเป็นแค่ก้อนเนื้อก็ได้”

เฟนด์เลิกคิ้วและพยักหน้าเล็กน้อย “ผมรู้และผมมีแผนของตัวเอง คุณแค่ต้องช่วยผมปรับระดับความยากเท่านั้น”

โนเอลรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะแข็งทื่อ เขาตระหนักได้เลยว่าทุกคำพูดของเขาไม่ได้ผลอะไรกับเฟนด์เลย ถ้าเขาไม่ได้เห็นพรสวรรค์ของเฟนด์ด้วยตาของเขาเอง เขาคงอดสงสัยไม่ได้ว่าเฟนด์ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางที่จะพูดอะไรบ้า ๆ แบบนั้นออกมาแน่ เขาหายใจเข้าเบา ๆ ในขณะที่เขามองไปที่เฟนด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

เขาถอนหายใจขณะส่ายหน้า เขายื่นมือออกไปเพื่อหยิบกระดานอัญเชิญขึ้นมา อักษรรูนบนกระดานอัญเชิญถูกเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ และแสดงสีสันที่ต่างกันออกไป การปรับระดับค่ายกลจำเป็นต้องเปลี่ยนอักษรรูนสองสามตัว และถือเป็นเรื่องง่ายสำหรับศิษย์ภายนอก เขาเหยียดนิ้วที่เรียวยาวออกและดึงกระดานอัญเชิญบนค่ายกลที่ทำให้เกิดเสียงคลิกดังขึ้น

หลังจากผ่านไปหลายอึดใจ จู่ ๆโนเอลก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังเฟนด์ราวกับว่าเขาได้ทำบางสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเขาเสร็จแล้ว “ฉันปรับระดับให้นายเรียบร้อยแล้ว บอกตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันปรับความยากเป็นระดับสี่แบบนี้ และนายก็ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนด้วย แต่ฉันได้ทำทุกวิถีทางที่ทำได้แล้ว และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนายข้างในฉันก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น”

เฟนด์พยักหน้าเล็กน้อยและพูดเพียงว่า “นี่เป็นการตัดสินใจของผมเอง”