มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1988

เฟนด์กัดฟันไม่ยอมแพ้ ในเวลาเดียวกัน เวสลีย์ได้เข้าไปในหอสัตตะฤกษ์และกำลังทักทายศิษย์คนอื่น ๆ เขาเป็นคนดังของที่นั่น แม้ว่าเขาเพิ่งจะยั่วยุศิษย์ภายนอกหน้าใหม่มาไม่ควรที่จะพูดถึงเรื่องนี้ แต่เวสลีย์กลับไม่สะทกสะท้านกับการกระทำของตัวเองเลย เพราะเขามาทำสิ่งนั้นภายใต้ข้ออ้างที่เรียกว่าความเที่ยงธรรม เขาเอาแต่พร่ำพูดไปทั่วว่าคนไร้ความสามารถอย่างเฟนด์ไม่สมควรที่จะมีห้องส่วนตัว และเขาทำเช่นนั้นเพื่อต้องการทวงความยุติธรรม

“ศิษย์พี่แชซ คุณมาที่นี่เพื่อรับงานด้วยเหมือนกันหรอ? คุณเจองานใหม่และน่าสนใจบ้างหรือเปล่า? ผมเพิ่งใช้คะแนนสะสมสามร้อยคะแนนสุดท้ายไป ผมคิดที่จะไปยังหอทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธเพื่อแลกทักษะยุทธขั้นต้นระดับโลหิตหากผมมีคะแนนพอ” เวสลีย์กล่าว

แชซหันกลับมา ชำเลืองมองที่เวสลีย์แล้วพูดว่า “เปล่า ฉันไม่ได้มารับงาน ฉันไม่คิดว่าตอนนี้จะมีงานอะไรที่น่าสนใจหรอก เนื่องจากสมาคมต่าง ๆ กำลังเตรียมพร้อมเรื่องศึกสงครามกับเผ่าปฐมหายนะ เขาต้องรอให้สงครามนั้นผ่านไปก่อนถึงจะมีอะไรดี ๆ เข้ามา”

เวสลีย์ถอนหายใจเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงหมดหนทาง “ผมจำเป็นต้องหางานดี ๆ ทำจริง ๆ นะ เพราะตอนนี้ผมสิ้นเนื้อประดาตัวเลย เรื่องที่ผมคิดที่จะเพิ่มระดับพลังยุทธให้ได้มากที่สุดก่อนการประลองจะมาถึง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผมจะต้องทำให้ตัวเองหายกระหายก่อน” แน่นอนความกระหายคิดว่าของเวสลีย์นั้นไม่ใช่ความหิวกระหายธรรมดา แต่เป็นความหิวกระหายในทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธ

แชซเลิกคิ้ว “ถ้าคำพูดนี้ออกมาจากปากคนอื่นฉันคงจะพอเชื่ออยู่บ้าง แต่ไม่ใช่จากปากคนอย่างนายแน่ ฉันรู้ว่าศิษย์อาวุโสเซเยอร์ย่อมต้องช่วยให้นายได้รับทักษะยุทธและทักษะศิลปะยุทธไม่ขาดมือแน่”

แชซคงจะรู้สึกแย่หากเขาได้ยินสิ่งที่เวสลีย์พูด เพราะเขาพยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะไม่ทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองใจ เวสลีย์ไม่ได้พูดต่อหน้าเขาเพราะเขาต้องการรักษาความสัมพันธ์กับแชซเอาไว้เพราะอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าเขา แม้ว่าจะเป็นความจริงที่เวสลีย์ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลของตัวเอง แต่เขาก็ยังควรต้องอยู่อย่างระมัดระวัง เนื่องจากอันดับของเขาอยู่อยู่แค่เพียงสองร้อยอันดับแรก ซึ่งห่างไกลจากระดับของแชซ

แต่เวสลีย์ไม่เคยคิดว่าความแตกต่างของพลังระหว่างพวกเขาเกิดจากพรสวรรค์ หากจะเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น เขาเชื่ออย่างยิ่งว่าหากเขามีเวลามากกว่านี้ เขาจะสามารถแซงหน้าแชซได้อย่างแน่นอน และถึงตอนนั้นเขาก็จะไม่จำเป็นต้องทำตัวสุภาพต่อหน้าหมอนี่อีกต่อไป ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อของเขา และเขาไม่จำเป็นต้องหันหลังไปดูด้วยซ้ำว่าเป็นใคร หากคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือเฟนด์เขาก็จะจำหมอนั่นได้อย่างแน่นอนเช่นกัน เพราะชายคนนี้คือชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมที่สร้างปัญหาให้กับเฟนด์และคอยเกาะเวสลีย์อย่างกับปลิงมากที่สุด