มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1994

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ผมไม่คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะหรอก แต่ถ้าว่าด้วยทักษะการบ่มเพาะธาตุวิญญาณผมก็ถือว่าตัวเองพอมีโชคอยู่บ้าง”

โนเอลส่ายหน้าและใบหน้าของเขามีความเศร้าปนอยู่เล็กน้อยราวกับว่าเขาได้รับความเจ็บปวดจากคำพูดของเฟนด์เป็นอย่างมาก เขาใช้คางชี้ไปที่ประตูเรียงเนตร ทำให้แน่ชัดว่าเขาไม่ต้องการพูดกับเฟนด์อีกต่อไป

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ อีกครั้งและก้าวเท้าเข้าประตูไป ก่อนที่เขาจะมาที่นี่ เขายังนึกสงสัยว่าตัวเองควรจะเพิ่มระดับความยากขึ้นหรือเปล่า แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำเช่นนั้น เขายังต้องหาหนทางให้ตัวเองปรับตัวเข้ากับความยากระดับสี่ให้ได้อย่างเต็มที่เสียก่อน และถ้าเขารีบเพิ่มระดับความยาก มันจะยิ่งเป็นการเพิ่มภาระให้กับตัวเองอย่างแน่นอน ผลกระทบที่หนักหนาเกินไปจากคลื่นกระแทกวิญญาณจะส่งผลเสียกับเขา

หลังจากประตูเรียงเนตรถูกเปิดใช้งาน คลื่นกระแทกวิญญาณก็ถาโถมเต็มห้องอีกครั้ง เฟนด์หลับตาและทำการอัญเชิญด้วยมือทั้งสองข้าง ดาบวิญญาณสีดำสองเล่มลอยขึ้นและตกลงในมือของเขาทันที ครั้งนี้เป้าหมายของเขาคือการควบรวมดาบวิญญาณเล่มที่สามให้ได้ภายในห้าวัน และสืบหาเรื่องที่ยังค้างคาใจแทนที่จะหมกมุ่นอยู่กับการบ่มเพาะตัวเองเช่นนี้ ในครั้งก่อน เขาไม่มีประสบการณ์ และคลื่นกระแทกวิญญาณก็พุ่งออกมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า โชคดีที่ในเวลานั้น พลังที่แท้จริงและพลังวิญญาณของเขาถูกใช้ไปหมดแล้ว และตอนนี้เขาได้พักฟื้นมาแล้ว หากประตูถูกปิดอย่างกะทันหันในขณะที่การบ่มเพาะอยู่ในขั้นที่สำคัญที่สุด มันจะสร้างผลกระทบต่อเฟนด์เป็นอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้น โอกาสที่จะพัฒนาไปได้ไม่ได้มีอยู่ตลอด ถ้ามันถูกขัดจังหวะโดยไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา มันอาจจะส่งผลร้ายต่อการบ่มเพาะของเขา และเขาอาจจะต้องรอต่อไปอีกนานกว่าที่โอกาสดังกล่าวจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

เวลาผ่านไปจากวินาทีเป็นนาที ดาบวิญญาณเล่มที่สามค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น และในรุ่งเช้าของวันที่ห้า ในที่สุดเขาก็สามารถควบแน่นดาบวิญญาณเล่มที่สามได้สำเร็จ เข้าหอบหายใจอย่างหนักขณะจ้องมองดาบวิญญาณเล่มที่สามที่ลอยอยู่บนฝ่ามืออย่างตื่นเต้น ด้วยประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จในสองครั้งก่อนหน้านี้ เฟนด์พบว่าการควบรวมดาบวิญญาณครั้งที่สามนั้นง่ายขึ้น

แต่หากเขาฝึกฝนต่อไป แหล่งกำเนิดวิญญาณของเขาอาจได้รับความเสียหายและนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับออกไป เขาถอนหายใจ ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้น แล้วเดินออกจากประตูไปในอึดใจเดียว โนเอลซึ่งนั่งไขข้างและกินเมล็ดทานตะวันอยู่ลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดและดวงตาแดงก่ำที่ดูราวกับกำลังป่วยหนักของเฟนด์

“โอ้พระเจ้า นายไหวหรือเปล่า? เกิดเรื่องแบบนี้กับนายได้ยังไง? ระดับความยากไม่เหมือนครั้งก่อนเหรอ?”