มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2002

“ฉันเฝ้ารอการต่อสู้ครั้งนี้มันนานมากแล้ว พวกเขามักจะขัดแข้งขัดขากันโดยที่ต่างฝ่ายต่างอยากที่จะเหยียบย่ำกันเสมอ จึงไม่แปลกเลยที่ศิษย์พี่เดลจะไม่เปิดโอกาสให้ศิษย์พี่เวสลีย์ได้จับผิดเขา”

“บอกกันตามตรง ฉันไม่คิดว่าศิษย์พี่เวสลีย์ก็หาเรื่องเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องที่นี่หลายต่อหลายคน”

“แน่นอน เขามักจะดูถูกผู้ที่ต่ำต้อยกว่าเสมอ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาถึงไม่เห็นหัวฉันตอนที่ฉันเอ่ยปากทักทาย! ตอนนั้นแหละที่ฉันพบว่าข่าวลือเรื่องนิสัยของเขาเป็นเรื่องจริง”

ความคิดเห็นทั้งหมดของพวกเขาลอยเข้าหูของเฟนด์ นอกจากความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายแล้ว ดูเหมือนว่าเวสลีย์จะมีชื่อเสียงเรื่องเข้ากับคนได้ยาก แน่นอนว่านั่นเป็นเพราะความเย่อหยิ่งของเขา

ทันทีที่เดลมาถึงอัฒจันทร์ชมการประลอง เขาก็เหลือบมองเวสลีย์แวบหนึ่งแล้วไปนั่งลงในจุดที่อยู่ไกลจากเวสลีย์ที่สุดทันที ดูเหมือนว่าข่าวลือที่ว่าพวกเขาไม่ลงรอยกันจะเป็นเรื่องจริง

“ผมรู้สึกว่าศิษย์พี่เดลดูไม่ค่อยมั่นใจอะไรเท่าไหร่เลย” บรู๊คพูดพร้อมกับเลิกคิ้วเล็กน้อย

เฟนด์พยักหน้า การแสดงออกของเดลดูเคร่งขรึมเล็กน้อย และในทางกลับกันเวสลีย์ดูไร้กังวลอย่างที่สุด แม้แต่ระดับความมั่นใจของพวกเขาก็ยังสวนทางกัน เฟนด์หวังว่าเดลจะสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้ชนะในการประลองครั้งนี้ได้

ผู้ช่วยเฟลมมิ่งอ้วนมากจนใบหน้าของเขาดูแน่นไปหมด และมันก็จริงที่เขามักจะยิ้มอยู่เสมอ แต่หลังจากบรู๊คแนะนำเขาเพียงเล็กน้อย เฟนด์ก็เตือนตัวเองให้ระวังผู้ช่วยเฟลมมิ่งเอาไว้

มีผู้เข้าแข่งขันมากมายในลานประลองอื่น ๆ เนื่องจากศิษย์ทุกคนต้องเข้าร่วมการต่อสู้เดือนละครั้ง แม้ว่าการต่อสู้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในปัจจุบันจะเป็นการต่อสู้ระหว่างเดลและเวสลีย์ก็ตาม

เวสลีย์ดูเหมือนอยากจะเริ่มการประลองแทบไม่ไหว เขาลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีที่มีการประกาศให้เริ่ม เขาปัดฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงบนร่างกายของเขาออก และเดินไปที่ลานประลองที่อยู่ตรงกลางสุดอย่างมุ่งมั่น