มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2079

ดไวท์ค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เขาได้ยินคำอธิบาย ในทางกลับกัน เจดกลับไม่เข้าใจอย่างชัดเจน "นั่นหมายความว่ายังไงหรอ? เวลาที่ข้างในหมุนช้าลงหรือเร็วขึ้นกันแน่? ถ้าเวลาหมุนช้าลง ศิษย์อาวุโสการ์ดเนอร์ก็น่าจะยังมีชีวิตอยู่สิ เว้นแต่ว่าเขาจะเสียสติและเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง แต่ร่างกายของเขาผุพังไปจนเหลือแต่กระดูกแล้ว นั่นก็แสดงว่าเขาตายไปนานแล้ว นี่ไม่เท่ากับพิสูจน์ว่าเวลาภายในเร็วกว่าภายนอกมาก? พระอาทิตย์ตกดินที่โลกข้างนอกนี่ก็ท้าพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเวลาข้างในหมุนเร็วกว่า!"

ยิ่งเจดพูดเขาก็ยิ่งสับสน

เฟนด์มองไปที่เจดและพูดว่า "ไม่ต้องใส่ใจกับปัญหานี้มากนักหรอก มาทำสมาธิและปรับลมหายใจของคุณเถอะ การจะออกจากที่นี่ไม่ยากเลย แต่การออกจากป่าดงอสูรไม่ง่ายแน่ เราไม่รู้เลยว่าในตอนที่เราพูดกันอยู่นี่กำลังเกิดอะไรขึ้นกับโลกภายนอก"

ด้วยเหตุนี้เฟนด์จึงไม่สนใจชายทั้งสามคนและเดินตรงไปยังพื้นที่ราบ จากนั้นก็นั่งขัดสมาธิและเริ่มทำสมาธิทันที

แนชนั่งถัดจากเฟนด์และกระซิบออกมา "ลูกดูไม่เป็นตัวเองเลย... ลูกวางแผนที่จะทำสมาธิอยู่ที่นี่กี่วัน"

เฟนด์เคยกล่าวไว้ว่าพวกเขาต้องปรับตัวให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด คนที่ไม่เข้าใจในคำพูดของเฟนด์ก็จะคิดว่ามันสมเหตุสมผล แต่จากความเข้าใจของแนชที่มีต่อเฟนด์ เฟนด์ก็อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดอยู่แล้ว ปกติแล้วเฟนด์ไม่ใช่คนขี้ขลาดหรือโง่เขลา เขาน่าจะอยากออกไปสำรวจโลกภายนอกมากกว่านี้สิ

มุมปากของเฟนด์โค้งขึ้นในขณะที่เขายิ้มออกมายังช่วยไม่ได้ “พ่อรู้จักผมดีที่สุด”

ทันใดนั้น เขาก็ลดเสียงลงและกระซิบกระซาบจนแทบไม่มีเสียงออกมา "ได้โปรดคุ้มกันผมด้วยและถ้ามีอะไรผิดปกติขึ้นมาบอกผมนะ ผมอยากจะ...ดูดซับอะไรบางอย่างสักหน่อย"

“ในเมื่อลูกมีของชิ้นนั้นอยู่กับมือและไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เช่นนั้นก็รอจนกว่าเราจะกลับไปแล้วลูกค่อยดูดซับพลังของพวกมันหลังจากศึกษามันแล้วดีกว่า อย่างน้อยเราก็จำเป็นต้องศึกษามันผ่านตำราโบราณเพื่อดูว่ามีวิธีใดที่สามารถลดอันตรายจากการดูดซับพลังได้บ้างหรือเปล่า”

เฟนด์ถอนหายใจเบา ๆ “ผมรู้ว่าพ่อกำลังกังวลขนาดไหน แต่พ่อก็รู้นี่ว่าผมจะไม่ทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย ผมรู้ว่าเราไม่อาจอ้วนขึ้นได้ด้วยการกินข้าวเพียงคำเดียว เพียงแค่ชิ้นส่วนของผลึกวิญญาณสลายชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งก็ไม่ได้เลยหรือ? มันมีขนาดเท่าเล็บมือเท่านั้น และการดูดซับพลังจากผลึกวิญญาณสลายชิ้นเล็ก ๆ แค่นั้นก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอก”

แนชหายใจออกลึก ๆ เพราะเขารู้ว่าเขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเฟนด์ได้ นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ค่อนข้างเสี่ยงเพราะไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นหัวหรือก้อย