มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2086

เฟนด์ตอบโดยไม่หันกลับมามองพวกเขา “เพราะงั้นคุณคิดว่าเราควรที่จะรออยู่ข้างในเงียบ ๆ อย่างนั้นสินะ? แบบนั้นเราจะไม่ต้องเสียอะไรเลยใช่หรือเปล่า?” การแสดงออกของเฟนด์ยังคงเหมือนเดิมในขณะที่เขาพูด แต่ใครก็ตามที่ฉลาดพอที่จะได้รับรู้ถึงความโกรธของเฟนด์ เจดเป็นพวกใจร้อน เพราะทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างดีเขาก็จะชมไม่ขาดปาก แต่พอเกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นเขาก็พูดโพล่งตำหนิในทันที

เจดไม่กล้าเงยหน้ามองเฟนด์แต่ความไม่เชื่อในดวงตาที่ลดลงของเขา “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันแค่รู้สึกว่าเรารีบร้อนออกมามากเกินไป หากเราอยู่ในนั้นต่อไปอีกสักสองสามวัน ปัญหาเช่นนี้จะไม่เกิดขึ้น”

เฟนด์ฮัมเพลงเบา ๆ และเขายังคงจ้องไปยังเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่ดูราวกับนกอินทรีของเขา “แล้วก่อนหน้านี้ทำไมคุณไม่แย้งล่ะ? ก่อนหน้านี้คนเอาแต่เงียบ แต่พอเกิดปัญหาขึ้นก็พูดพร่ำมากกว่าคนอื่น” เฟนด์ไม่เคยอยากจะพูดอะไรมากมาย แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้คนอื่นกล่าวหาเขาตามอำเภอใจ

สีหน้าของเจดดูหม่นหมอง และเขาต้องการจะปฏิเสธเฟนด์ แต่ดไวท์ทนไม่ได้อีกต่อไปและพูดว่า “นายควรหุบปากไปซะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจะพูดไปให้ได้อะไร”

เจดโกรธจนริมฝีปากสั่น เขาจับจ้องสีหน้าเครียดของดไวท์ด้วยแววตากล่าวหา เขาโกรธดไวท์ที่ดุเขาแทนคนนอก ทว่าดไวท์ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะมาสนใจในสิ่งที่เจดกำลังคิด ตอนนี้พวกเขาอาจกำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่อันตรายที่สุดในชีวิต

คนอื่น ๆ ตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด ทุกคนมองไปที่เฟนด์ด้วยสีหน้างุนงง โรบินหัวเราะเยาะและจ้องมองที่เฟนด์ราวกับว่าเขาเป็นคนโง่ “นายขอให้พวกเขาตรึงคนของฉันไว้… นี่นายคิดว่านายจะกำจัดพวกฉันได้เร็วพอที่จะทำให้นายหันไปเล่นงานคนอื่น ๆ ที่เหลือได้อย่างงั้นหรือ?”

ยิ่งโรบินคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกสนุกมากขึ้นเท่านั้น เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร ก็แค่ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ในขั้นต้นของระดับแรกกำเนิด แต่ยังกล้าพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ สมองของเขากระทบกระเทือนหรือเพิ่งฟื้นคืนสติและยังไม่สมประกอบดีกันแน่ แม้ว่าดไวท์จะมองเฟนด์ในมุมที่ต่างออกไป แต่มุมปากของเขาก็ยังไม่วายกระตุกเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาไม่รู้ว่าจะตอบสนองออกไปอย่างไร