มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2099

“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก แค่ตอบคำถามมาตามจริงก็พอ”

ใบหน้าของดัดลีย์เปลี่ยนเป็นสีม่วงเล็กน้อย เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว “ผมขอร้องคุณเถอะ โปรดไว้ชีวิตผมที ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่อย่างแน่นอนและตราบใดที่คุณปล่อยเราไปเราจะรูดซิปปากให้สนิท”

เฟนด์พยักหน้า เพราะคนพวกนี้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว เฟนด์และคนอื่น ๆ น่าจะปลอดภัยตราบใดที่พวกเขาคอยจับตาดูสองพี่น้องคู่นี้ไว้เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่สามารถส่งข้อความใด ๆ ไปยังศิษย์คนอื่น ๆ ของสำนักวายชนม์ได้

แต่เฟนด์รับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความหมายต่างออกไปในคำพูดของดัดลีย์ เขาหันกลับมามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา “วางเวทย์ค่ายกลมากี่วันแล้ว?”

หลังจากคำนวณในใจแล้ว เฟนด์ก็ตระหนักว่าเป็นเวลากว่าสิบวันแล้วตั้งแต่เขาก้าวเท้าเข้าไปในป่าผืนนี้ ในตอนที่เขาเข้ามาที่นี่เขาไม่ได้พบสิ่งกีดขวางใดเลย กล่าวคือ ในเวลานั้นยังไม่มีการวางเวทย์ค่ายกลขึ้น

“ประมาณเก้าหรือสิบวันได้แล้ว” ดัดลีย์พูดหลังจากคำนวณในใจแล้ว

“แล้วช่วงนั้นศิษย์ในสำนักสหัสบรรณได้เข้ามาที่นี่บ้างหรือเปล่า?”เฟนด์ถาม

ดัดลีย์ส่ายหัวและตอบอย่างจริงใจว่า “เราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ เวทย์ค่ายกลที่เราวางไว้ไม่เคยถูกรบกวน ผู้ฝึกยุทธหลายคนที่รอดพ้นจากสายตาของเราไปโจมตีเวทย์ค่ายกลจากภายในเวทย์ค่ายกลเพียงเท่านั้น”

“เจด ฝังศพและทำความสะอาดบริเวณโดยรอบ เราจะออกเดินทางไปยังเขตชายป่าเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น”เฟนด์กล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจดก็งุนงง เขาชี้ไปที่ศพบนพื้นแล้วถามว่า “แล้วทำไมฉันต้องเป็นคนทำความสะอาดคนเดียวด้วย”

เฟนด์หัวเราะเบา ๆ และจ้องมองเขาเบา ๆ “เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจ คุณไม่จำเป็นต้องทำตามที่ฉันบอกหรอกนะ ฉันจะได้ไม่ต้องพาคุณออกไปกับฉันด้วย”

เพราะเขาเริ่มต้นจากการเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน และแม้ว่าเฟนด์จะมองว่าเจดเป็นมิตรในตอนแรก แต่ในช่วงเวลาอันสั้นเขาก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาคิดผิด นอกจากนี้เฟนด์ไม่เพียงหาสถานที่ให้พวกเขารักษาบาดแผลเท่านั้น แต่ยังพาพวกเขาออกจากสถานการณ์ที่เลวร้ายมาได้อีกด้วย ถ้าไม่มีเขา พวกเขาคงตายไปนานแล้ว