มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2107

เฟนด์ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ความจริงอะไรล่ะ?”

บรู๊คส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าเฟนด์กำลังเข้าใจในสิ่งที่เขาถามผิดไป "ผมไม่ได้จะถามว่าคำพูดที่คุณขอให้ผมเผยแพร่ไปเป็นความจริงหรือไม่ ที่ผมจะหมายถึงก็คือ มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าที่มีอะไรผิดปกติ เกิดขึ้นในป่าดงอสูร"

เฟนด์พยักหน้า ‘แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง ความไม่เข้ารูปเข้ารอยที่เกิดขึ้นในนั้นก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนโลกทั้งใบจากหน้ามือเป็นหลังมือได้แล้ว!' เขาอยากจะพูดเช่นนี้ออกมาดัง ๆ แต่ก็รู้ว่าไม่อาจทำเช่นนั้นได้ นอกจากนี้ เขายังสันนิษฐานว่าพวกระดับสูงในตำหนักสองกษัตริย์คงรู้เรื่องนี้กันดีอยู่แล้ว

“ตอนนี้ผมยังบอกอะไรคุณได้ไม่มากนัก แต่โปรดทำตามที่ผมบอกเถอะ แล้วไปบอกศิษย์พี่โนเอลให้มาหาผมหากเขาว่างด้วย คุณจะมาด้วยก็ได้ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณสองคน” เฟนด์พูด

บรู๊คพยักหน้าอย่างจริงจัง และทั้งสองแลกเปลี่ยนบทสนทนาที่สุภาพกันอีกสองหรือสามประโยค ก่อนที่บรู๊คจะถือกล่องในมือและเดินไปที่หอสัตตะฤกษ์เนื่องจากบรู๊คจะกระจายข่าวให้ เฟนด์จึงไม่จำเป็นต้องไปที่หอเจตสิกอีกต่อไป เขามีคำถามมากมายอยู่ในหัวและต้องการทราบปัญหาเหล่านี้ก่อนที่จะวางแผนการฝึกครั้งต่อไป

ไม่ถึงชั่วโมงต่อมาโนเอลและบรู๊คก็มาเคาะประตูห้องของเขาแล้ว เขาเชิญคนทั้งสองเข้าไปในห้องและรินน้ำชาให้คนทั้งคู่ ระหว่างทางโนเอลก็ถามเรื่องนี้กับบรู๊คทันแล้ว

เขาจิบชาแล้วถามว่า “นายอยู่ที่ป่าดงอสูรกี่วันกัน?”

เฟนด์ส่ายหน้า โนเอลเบิกตากว้างและชูสามนิ้วขึ้นมา “ในวันที่สามหลังจากที่นายไปยังป่าดงอสูร พวกเขาดูเร่งรีบมาก ศิษย์ทุกคนพบว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ และนี่ก็เป็นสิ่งที่เราพูดถึงกันมาตั้งแต่ตอนนั้น

“แต่ยังไม่มีข้อสรุปในเรื่องนี้เนื่องจากผู้อาวุโสไม่ได้ให้คำอธิบายที่ชัดเจน แต่ศิษย์ใหม่ที่ได้รับคัดเลือกเข้ามาแล้ว และหลังจากรับสมัครศิษย์ใหม่เสร็จสิ้น เราก็เริ่มฝึกฝนรูปแบบการต่อสู้แบบผสมผสาน นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่มีใครเดินขวักไขว่อยู่ในทางเดินกลางแจ้งน่ะสิ

รูปแบบการต่อสู้แบบผสมผสานเกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างศิษย์ เมื่อรูปแบบนี้ถูกนำไปใช้ มันไม่เพียงแต่จะเพิ่มพลังโจมตีของทักษะของศิษย์แต่ละคนได้ แต่ยังเพิ่มทักษะการป้องกันให้แก่พวกเขาอีกด้วย”